613 Part 2/10 of moribund dungeon- the Telugu film industry. Why did Shri Vinayak and Akhil take such high remuneration in the first instance and condescend to refund now? श्री विनायकजी और श्री अखिल उतना जय्दा प्रतिफल क्यो लिया, अभी वापस करने के प्रतिक्रिया क्यों कर रहे हैं। శ్రీవినాయకులవారు మరియు శ్రీ అఖిలుడు మొదట అంత అధిక ప్రతిఫలం తీసుకోటం ఎందుకు, నేడు వాపస్ ఇస్తున్నట్లుగా దివినుండి భువికి దిగిరావటం ఎందుకు?

तॆलुगु आम लोग लूटी किया जाने के लिये बहूत गरीबी हैं।

World Language English	National Language Hindi	Mother Tongue and Provincial Language Telugu
1. Will VINAYAK pay some compensation to those who purchased tickets for Akhil and saw it?	क्या विनायक महाशय, अखिल सिनिमा टिकट खरीद कर उसको देखने वाले वीक्षकों को भी परिहार देगा ।	శ్రీ వినాయక్ గారు అఖిల్ చిత్రం టికెట్లను కొని ఆ సినిమాను చూసిన వారికి కూడ పరిహారం చెల్లిస్తారా ?
2. Here is a news from Deccan Chronicle.Com which says that Telugu Film Director Vinayak who directed the film Akhil, and its debut Hero Akhi (grandson of Late Akkineni Nageswara Rao, naTa sAmrAT, and son of Hero nAgArjuna) are arranging to pay some compensation to distributors who could not recover even 20% of their purchase costs of the film. Link to read the news: Vinayak comes to Akhil’s rescue, from Deccan Chronicle.com	यह संतोष दायक है कि, तॆलुगु फिल्म निर्देशक श्री विनायक, और उन से निर्देशित किया हुआ फिल्म अखिल के हीरो अखिल (फिल्म नाम और हीरो के नाम एक ही है) दोनों अपने से लिया हुआ फीज से, अखिल नक्सान बाधित डिस्ट्रिब्यटरों को थोडा परिहार देने के लिये आगे रहे है। उस समाचार को देखने के लिये दक्कन क्रानिकल अखबार के लिंक, बाये में है।	సంతోషదాయకమైన విషయం ఏమిటంటే, అఖిల్ చిత్ర దర్శకుడు వినాయక్ గారు, ఆ చిత్ర నామాంకితపాదుడు హీరో ఆరంగ్రేటితుడు, స్నాతకుడు అయిన శ్రీ అఖిల్ గారు, ఆచిత్రాన్ని కొనుగోలు చేసి కనీసం 20 శాతాన్ని కూడ రాబట్టుకోలేకపోయిన పంపిణీదారులకు , తాము పుచ్చుకున్న ఫీజు లోంచి కొంత మొత్తాన్ని వారికి పరిహారంగా ఇవ్వటానికి ముందుకు వచ్చారుట. దీనికి సంబంధించిన దక్కన్ క్రానికల్ వార్త చదవాలనుకునే వారికి లింకు, ఎడమ ప్రక్కన ఉన్నది.
3. Okay. But one question, is definitely worth asking. How many hundreds of thousands / thousands of thousands of bucks (millions of Rupees) did Akhil take for his film debut film Akhil? Is it proper to charge very high fee for a debut film? Though he might have observed his father Nagarjuna acting with great gusto in his hay days, Akhil, till he gains adequate field experience ought to have been regarded as a novice by the Director. Why did the Director charge huge fee, for a novice’s film? Was he so much self-assured that his film will be embraced by the mad Telugu spectators, irrespective of its merits or demerits? Why did Vinayak underestimate the Telugu spectators?	होने दीजिये । लेकिन एक प्रश्न पुछने लायक होती है। चित्र नटन में सिर्फ विद्यार्धि रहने के लिये अर्ङ अखिल, अपने पहले फिल्म केलिये कितने लाख या करोड रूपये फीज लिया, इस समाचार को वे ही बहिर्गत करना। अखिल अपने दादा ऎ. नागेश्वर राव को, और अपने पिता नागार्जुना को फिल्मों में नटन करना बचपन से देखा होगा, फिर भी, वह काफी नहीं होगा। क्योंकि, बालक पहले किंडर गार्टॆन नर्सरी क्लासेस में शामिल हो कर, प्रथमिक विद्या, माध्यमिक विद्या, इंटर्मीडिय विद्या पूरा करने के बाद, डिग्री में जायिन होना। कभी कभी कुछ रियायत केलिये थोडे बाल मेधावी अर्ह हो सक्ते। अधिक संख्याक व्यक्ति, केवल नौसिखिया ही हो सकते। एक नौसिखिया को हीरो करके, चित्र निर्देशन करनेवाले श्री विनायक महाशय अधिक वेतन लेने में औचित्य क्या रहता है। एक दृष्टि कोण से निपुण हीरो को निर्देश करने से नौसिखिया हीरो को दर्शकत्व करना मुष्किल और सवाल ही होता है। वरिष्ठ और निगर्वी हीरो निर्देश करना निर्देशकों को आसान हो सकता है। फिर नौसिखिया हीरो फिल्मों हिट करना कभी कभी मुष्किल होता है। परन्तु, अखिल अपने प्रथम फिल्म को बडा रॆम्यनरेशन क्यो लिया। (कम रॆम्युनरेशन लिये तो फिल्म वितरकों को परिहार देने के सवाल ही नहीं उटता है।)	అట్లే కానిండు. కానీ ఒక ప్రశ్న ఉదయించక తప్పదు. చిత్ర నటనా రంగంలో ప్రవేశించే వారిని, మొదట్లోనే హీరోగా సంభావించటం ఎలా సాధ్యమవుతుంది. కొన్ని కొన్ని ప్రత్యేక సమయాలలో బాలమేథావులు అక్కడ అక్కడ థళుక్కుమని మినహాయింపులు కోరుతూ ఉండవచ్చు. నాగార్జున పుత్ర శాతకర్ణి అఖిలుడిని మనం అట్టి బాల మేధావిగా భావించ వచ్చా. పాతకాలంలో అయితే , కొన్నేళ్ళు రంగస్థలం మీద తమ హావభావాలతో ప్రేక్షకులను అలరించి తరువాత సినిమారంగంలోకి వచ్చినపుడు జనం వారిని ఆదరించిన సందర్భాలు ఉన్నాయి. గొప్ప దర్శకుడిగా పేరు పొందిన శ్రీవినాయకుల వారు, అఖిలుడిని హీరోగా పరిచయం చేయటానికి ఎన్ని కోట్లను ప్రతిఫలంగా పుచ్చుకున్నారో మనకు తెలియదు. ఒక కోణంలోంచి చూస్తే గర్వాంధులు కాని కొందరు సీనియర్ హీరోలతో పోలిస్తే, ఎంతో కొంత అహాన్ని వారసత్వంగా పుచ్చుకునే హీరో పుత్రులను డైరక్టు చేయటం చాల కష్టం. డైరక్టు చేశాక, ఆఫిల్ముకి జనామోదనాన్ని, నగదామోదాన్ని పొందటం ఇంకా కష్టం. ఏది ఏమైనా, కారణాలు ఏవైనా, శ్రీ వినాయకుల వారు, శ్రీ అఖిలుడు, పిత్తిన ముత్తైదువుల్లాగా, తేలుకుట్టిన దొంగల్లాగా కూర్చోకుండా, తీవ్రంగా నష్టపోయిన అఖిల పంపిణీ దారులకు కొంతైనా ఊరట కల్పించటం ఆనందమే. వారు తమ ఛార్జీలను తగ్గించుకుని ఇతర దర్శకులకు, హీరోలకు మార్గ దర్శకులైతే ఇంకా మేలుగా ఉంటుంది. అయితే ఛార్జీలను తగ్గించుకునే దర్శకులన్నా, హీరోలన్నా, కొందరు వేలంవెర్రి వెర్రి వెధవలైన పంపిణీదారులకు చులకన భావం ఉండచ్చు. అయితే వినాయకుడు, అఖిలుడు మంచి పంపిణీదారులను వెతుక్కోటం అవసరం.
4. What should be the lessons for the Film distributors? In Telugu cinema field, many good Telugu films which have junior heros find it very difficult to get distributors. Why did the same junior-hero-shy film distributors paid so much moolah to Vinayak Akhil Band Company?	फिल्म बांटनेवाले क्यो क्या लॆसन्स सीखने का है। साधारणतः जूनियर हीरो चित्रों को तॆलुगु चित्र रंग में वितरक ही नहीं मिलते है। फिर, वितरक श्रीविनायक अखिल बैंड कंपॆनी को बडे बडे पैसे क्यो दिये।	ఫిల్మ్ పంపిణీ దారులు నేర్చుకోవాల్సిన పాఠాలేమీ లేవా. ఉంటాయి కానీ, నేర్చుకోరని వేరే చెప్పాల్సిన పని లేదు. జూనియర్ హీరోల చిత్రాలను కొనటానికీ పంపిణీదారులు ముందుకు రారు అనేది కఠోర వాస్తవం. మరి శ్రీ వినాయంక్ అఖిల్ బ్యాండ్ కంపెనీ వారికి, పంపిణీదారులు ఎన్నేసి కోట్లు చెల్లించారో తామే బహిర్గతం చేస్తేనే బాగుంటుంది.
Telugu people are too poor and too starving to be robbed.	దోపిడీ చేయబడటానికి తెలుగు సాధారణ ప్రజలు నిరుపేదలు. వారికి తింటానికే లేదు. వారికి ఈ సారాలు, ఈ సినిమాలూ, ఈ సిగరెట్లూ, ఈ క్రికెట్లూ ఎందుకు.

608 I have no interest in your salary, then why do you have interest in my salary? आप के तनखा के विषय में मुझे आसक्ती नहीं है, तो मेरे शालरी पर आप को क्यों आसक्ति रहना? మీజీతం పై నాకు ఆసక్తి లేదు, నాజీతం పై మీకెందుకు ఆసక్తి?

Shri P. Rao commented as under:-- P. Rao, November 20, 2015 at 2:55 AM After adjusting for inflation, is 25 crores still a lot? If we link the rupee value to the land prices, how much urban land 25 crores would buy around Guntur now as compared to one lakh rupees in the 1970s?

REPLY जवाब జవాబు

English	Hindi	Telugu
You are correct, sir. But still I am tempted to add. The same Rupee, banDi idli makers are getting. The same Rupee a school teacher working in a Private School gets. The same Rupee an auto-driver and a rickshaw-puller gets. The same Rupee a construction-worker gets. But film Heros and Heroines double their charges even if there is a single hit after two flops. Whereas bandi idli-makers, school teachers, auto-drivers, rickshaw-pullers, construction workers cannot raise their earnings / wages at their whims and fancies.	सर, आप करॆक्ट है। परन्तु मुझे और थोडा जोडने के इछ्छा हो रहा है। उसी रूपया हमारे बंडी इड्ली मेकर कमाता है। उसी रूपया हमारा स्कूल टीचर लेता-लेती है। उसी रूपये हमारा आटो ड्रैवर या रिक्षा पूल्लर लेता है। उसी रुपया निर्माण रंग भवन कूली लेता-लेती है। लेकिन हमारा फिल्म हीरो हीरोयिन कमॆडियन महाशयों, दो फ्लाप्स के बाद एक फिल्म हिट होगये तो, अपने रॆमुनरेषन को डबुल करते हैं। इतने ही आसान से हमारे बंडी इड्लीवाला, स्कूल टीचर्स, आटो ड्रैवर्स, रिक्षा पुल्लर्स, भवन निर्माण श्रामिक, अपने वेतन - कूली - कमाई को नहीं बढा सकते।	సర్, మీరు కరెక్టే. కానీ నాకు కొంత జవాబును జోడించాలని కోరిక కలుగుతున్నది. ఆదే ధరల పెరుగుదలతో కోత పడిన రూపాయను మన బండి ఇడ్లీ వాలా తీసుకుంటున్నాడు. అదే రూపాయను మన స్కూలు టీచర్లు తీసుకుంటున్నారు. అదే రూపాయను మన ఆటో డ్రైవర్లు, రిక్షా పుల్లర్లు, నిర్మాణ రంగ కార్మికులు తీసుకుంటున్నారు. కానీ మన హీరో హీరోయిన్ కమెడియన్ డైరక్టరు మహాశయులు , రెండు సినిమాలు ఫ్లాప్ అయి ఒక సినిమా హిట్ అయినా తమ ప్రతిఫలాన్ని రెట్టింపు చేసుకుని, నిర్మాతల దగ్గర పిండుకుంటున్నారు. అలా రెట్టింపు చేసుకునే సౌకర్యం మన ఇడ్లీ వాళ్ళకి, ప్రైవేటు టీచర్లకి, అటో డ్రైవర్లకి, రిక్షా లాగే వాళ్ళకి, భవన నిర్మాణ కార్మికులకి , షాపు గుమాస్తాలకి (ఈ లిస్టు చాలా పెద్దది. అన్ని పేర్లు వ్రాయకపోతే ఇష్టం లేక కాదని, గుర్తించ ప్రార్ధన. కొన్నిఉదాహరణలిస్తున్నాను. ) మన చెప్పులు వాన నీటిలో నాన తెగిపోయినపుడు రోడ్డు ఫుట్ పాత్ మీద కూర్చుని కుట్టే **చర్మ శిల్పి ** ఎంత చక్కగా మనం ఇచ్చినది తీసుకుని బాగు చేసి ఇస్తున్నాడు.
This situation of Heroes robbing people at the cost of both the people and the industry is not a new thing which suddenly rose up in 2015. It was there even in 1941. Pl. see post No.: 591 Part 1 of "Film Industry persons learns nothing" फिल्म उद्योग इतिहास से कुछ नहीं सीखते చిత్ర పరిశ్రమ జనాలు చరిత్రనుండి ఏమీ నేర్చుకోరు. .	फिल्म हीरोस जनता को लूट करना, फिल्म उद्योग को लूट करना आज का विषय नहीं है। यह स्थिती १९४१ में ही था। पोस्ट नं. ५९१ लिंक बाजु मॆं है देखीये।	సినిమా హీరోలు దారిదోపిడీలు చేయటం 1941 నాటికే ఉంది. మన పోస్టునం. 591 చూడండి. ఎడమ ప్రక్కన లింకు ఉన్నది. అయితే ఈనాటి దోపిడీలతో పోలిస్తే ఆనాటి దోపిడిలు కొంత చిన్న శ్రేణివి. ఎందుకంటే నాగయ్య, ఎ ఎన్ ఆర్, ఎన్ టీ ఆర్, ఎస్ వీ ఆర్, రేలంగి వంటి నటులు నెల జీతాలకు కూడ పని చేశారు. వారికి పరిశ్రమలో కొమ్ములు రావటానికి, ఇతరుల నెత్తిపై కెక్కి డాన్సు చేయటానికి, ఎన్నో ఏళ్ళు పట్టింది. వారు తమ శక్తి సామర్ధ్యాలను ఎన్నో కష్టనష్టాలకు లోనయి ఋజువు చేసుకున్నారు. డైరక్టర్లను ఆజ్ఞాపించే స్థితికి రావటానికి చాలా కాలం పట్టింది. పరిశ్రమను హీరోలు దోపిడీ చేయటానికి కొలవాలంటే మనం మంచి కొలమానాలను డిజైన్ చేసుకోవచ్చు. ఒక సినిమాకు అయిన మొత్తం వేజ్ బిల్ (గుంపులుగా వచ్చే వ్యక్తుల రోజు కూలీలను మినహాయించి) 100 రూ. అనుకుంటే, అందులో హీరో రెమ్యునరేషన్ ఎంత. దీనిని మనం ఒక శాతం గా లెక్కించవచ్చు. లేదా హీరో ప్రతిఫలం / డైరక్టర్, సంగీత దర్శకుడు, హీరోయిన్, కొన్నిసార్లు రచయిత పోగా మిగిలిన వారి మొత్తం జీతాల బిల్లును ఒక భిన్నంగా చూపచ్చు. ఇది ఒకటి కన్నా ఎక్కువ ఉండటం నేడు జరుగుతున్నది. 1.5, 2, 2.5, 3 కన్నా ఎక్కువ ఉన్నా ఆశ్చర్యపోనక్కర లేదు. ఈ గణాంకాలను జూనియర్ ఆర్టిస్టులు, లేక టెక్నీషియన్ ల సంఘాల వాళ్ళు ప్రకటించ వచ్చు. మనది సినిమా బ్లాగ్ కాక పోవటం వల్ల నేను గణాంకాలను ఇవ్వ లేక పోతున్నాను.
An autodriver or a private school teacher cannot make Rs. 10 lakhs in a life time. What our Hero takes Rs. 25 crore FOR ONLY ONE FILM, assuming that heros act in 50 films on an average (some act in 100 films and some may act only in 25 films), their average per film earning is only 15 crore, their lifetime earning will be about 750 crore. That means what 7500 school teachers or autodrivers earn in their entire lives, our single hero will earn !!!	एक आटो ड्रैवर या प्रैवेट स्कूल टीचर अपने सारे जीवन में रू. १० लाख कमाना बहुत ज्यादा और मुषकिल है। हमारा हीरो २५ करोड लेता है। अगर एक हीरो , यावरेज ५० फिल्मों मे याक्ट करते (कुछ हीरो १०० फिल्मों में याक्ट कर सकते. कोई दूसरे हीरो सिर्फ पच्चीस फिल्मों में खतम हो सकते। इसीलिये यावरेज पचास), उसका यावरेज प्रतिफल १५ करोड है, तो ५० फिल्मों से उसको ७५० करोड रू. मिलेगा। यह ७,५०० टीचर्स या आटोवाले अपने सारे जीवन में कमाने पैसों से समान है।	ఒక ఆటో డ్రైవర్ గానీ, ప్రైవేట్ టీచర్ గానీ, కమ్మరి కుమ్మరి జాలరి వడ్రంగాదులు (లోహ శిల్పి, మృణ్ శిల్పి, మత్సకారుడు, దారు శిల్పి అని మనం గౌరవంగా అనాలి) తమ జీవిత కాలం అంతా కష్ట పడినా రూ. ౧౦ లక్షలు సంపాదిస్తే అది ఘనా ఘన సుందరా కరుణా రసమందిరా అవుతుంది. మరి మన హీరోలు జీవితంలో సరాసరి ౫౦ సినిమాలలో నటిస్తారనుకుంటే, (కొందరు ౧౦౦, మరి కొందరు పాతిక కన్నా తక్కువ కావచ్చు, అందుకే సరాసరి), ఒక్కో సినిమాకు సరాసరి రూ. ౧౫ కోట్లు తీసుకుంటాడనుకుంటే (ఇది కూడ ద్రవ్యోల్బణం ప్రకారం మొదట తక్కువ తరువాత ఎక్కువ ఉండి) అతడికి మొత్తం రూ. ౭౫ ౦ కోట్లు ముడతాయి. ఇది ౭౫౦౦ మంది ప్రైవేటు టీచర్లు, షాపు గుమాస్తాలు, ఆటో డ్రైవర్లు , లోహశిల్పులు మొ. నానా అభాగ్యులు కలిసి సంపాదించే దానికి సమానం.
A Super Hero's son starts with high remuneration. A new migrant to city from a village does not start as a Hero. His peak may start after about 10 years of striving and slavery. But why not our Super Hero's Son start with a lower remuneration? That is the great Secret of our Capitalist System.	एक सूपर हीरो के पुत्र ज्यादा प्रतिफल से अपने केरियर को धूम धाम से शुरू करता है। एक ग्रामीण युवक नगर को आने के बाद दस साल छोटे छोटे रोल्स में काम करना, और बहुत मॆहनत के बाद उसके प्रतिफल बढता। हमारे सूपर हीरो के पुत्र कम प्रतिफल से क्यों शुरू नहीं करते. यह है, पूंजीदारी व्यवस्था की परम रहस्य।	మన సూపర్ హీరో మెగా స్టార్ల పుత్రులు లక్షలు కోట్ల ప్రతిఫలంతోనే తమ కెరియర్లను ప్రారంభిస్తారు. హీరోగానే ఆరంగ్రేటం. బడా పబ్లిసిటీ. థియేటర్ల ను మూక ఉమ్మడిగా కిరాయికి తీసుకోటం. ఇతర సినిమాలు రిలీజు కాకుండా ఇన్ ఫ్లూయన్స్ చేయటం. తక్కువ ప్రతిఫలం ఎందుకు ప్రారంభించరు. నెల జీతాలు తీసుకోవచ్చు కదా.

TAIL PIECE धूम केतु తోక చుక్క

“I have no interest in your salary then why do have interest in my salary,” .-- SALMAN KHAN.	आप के तनखे में (सालरी में) मुझे आसक्ती नहीं है। मेरे सालरी पर आपको क्यो आसक्ती रहना ?	మీ జీతం ఎంతో తెలుసుకోవాలనే ఆసక్తి నాకు లేదు. నాజీతం ఎంతో తెలుసుకోవాలనే ఆసక్తి మీకెందుకు. సల్మాన్ ఖాన్ గారి సూక్తి.
LINK for those who want to read this Indian Express News: Indian Express dt. 15.10.15.	इस समाचार को देखना चाहनेवाले विज्ञों केलिये लिंक बाजू में है।	ఈ సమాచారాన్ని చూడాలనుకునే విజ్ఞులకొరకు ఒక Indian Express 15.10.15 లింకు ఎడమ ప్రక్కన ఉంది.

A lot more to write. Some other day. और बहुत है, लिखने के लिये. और एक बाद. వ్రాయటానికి ఇంకా చాలా ఉంది. ఇంకో సారి.

603 My name is OZYMANDIAS, King of Kings.मेरा नाम ऒजिमांडियास, राजाओं के राजा हूँ। నా పేరు ఒజమాండియాస్, రాజులకి రాజుని.

WE DO NOT KNOW that Telugu People will be too ready and willing to be ****ed @ Rs. 250 million per film. हमें पता नहीं है कि, तॆलुगु जनता को, एक फिल्म के लिये रु. २५ करोड हिसाब पर मार सकते। మాకు తెలియదండి, తెలుగు ప్రజలను ఒక్కో సినిమాకు రూ. 25 కోట్ల లెక్కన విషయించ వచ్చని.
Else we would have made some billions. Now what is the use !!! We are all gone !!! पता है तो, हम बिलियन्स बना सकते थे। अभी क्या फाइदा है। हम सब गया हूआ है। తెలిసి ఉంటే మేము బిలియన్లు పిండుకొని ఉండేవాళ్ళము. లక్షలతో తృప్తి పడాల్సి వచ్చింది. ఇపుడు చింతించి ఏమి లాభం. మేమంతా ధూళిలో కలిసితిమి కదా!!!

After the fall of Maratha and Mughal empires, i.e. the 1st half of the 18th Century, robbers named PinDAris and Thugs, raided villages, riding horseback, killing people recklessly, abducting women, and snatching away gold. According to some historians, these Thugs and PinDAries were the soldiers who lost their employment, but had guns in their hands and horses under their seats. Though some British Governor Generals took credit for eliminating the Thugs and PinDAris, fact remains that their incarnations continue even now in Chambal Valley, UP, and Bihar.

Down the South India, we do not have the Thugs and PinDArIs in the rugged rustic form of horse-riding gun-wielders, but in the form of film stars. We need not name them, saying them Razni Kanth, Mahesh Babu, Pavan Kalyan, Chiranjivi, Amitabh Bachan, Salman Khan, Shah Rukh Khan, Amir Khan,Ranveer Singh, Ranbir Kapoor, so on and so forth. Calling the so called mega stars as Thugs and PinDAris will be an insult to the Thugs and PinDAris.

How can we solve this problem in Total Socialism, your fad?

Total Socialism without "Awareness among People" does not really materialise. Even if somebody tries to force it upon people (Lenin tried his Brand of Communism, but it is not clear whether Soviet Communism deteriorated during his lifetime , or during the decades following his demise, upto 1991), such coercions will neither benefit people nor last long.

There is also a dire and imperative need for a visualisation and discussion of how things are to be during Total Socialism, before pursuing it as a fantasy or as a goal. It is, therefore, a good question, to examine how the problem of Mega Stars, Mega Cricketers, Mega Sports-persons including Tennis Players, Footballers, and thousand other celebrity classes pillaging the poor Indians, and the World-- can be set right in the new set up.

We must also keep in mind, the malfunctioning of State monopolies in Entertainment and Information Sectors. Still, when compared to what is happening in the name of Films, Sports, Entertainment (&c.), it will be better even to have a very little, as long as it is qualitative. But, then again, there arises a problem of defining what constitutes 'quality'.

What I am concerned, is, about persons performing labor worth $10,000 per annum, and taking away $10 million as remuneration. This cannot be allowed under the pretext that people develop a craze towards some Xyz calling them Mega stars or a Super Heros and that Market is paying them, why should we object. If "Market Paying huge amounts on its own volition" is correct, then there should be no need to corner theaters, and jack up prices, threaten small producers, and black market the tickets during the first week. Though there may be nothing wrong in calling the Protagonists in films-- Mega Stars and Super Stars, there will definitely be great danger in allowing them to knock away, the whole cake of Revenues from films. The proletariat of the Film Industry (i.e. Junior Artists, Technicians, part-timers and others including Cinema Theater Gate-keepers) should have protested and revolted against this abominable State of Affairs in the Film Industry, which is robbing its own proletariat, but also the macro-proletariat of Andhra Pradesh and India.

Since the Total Socialism which we aim at, will not have a monetary economy and a market economy. what an actor gets in a State-Produced film will only be his food + clothing + shelter + old age security on par with any other worker in a Socialist Set up. In Proletarian Democracy (This has been mis-termed as Dictatorship of Proletariat by Karl Marx, and misinterpreted by dictators like Stalin and Mao Tse Tung, Castro and Kim to mean Totalitarian One party rule and Dictatorship.), Workers will decide (they can decide with a secret ballot), on the role to be played by artists such as actors, dancers, singers, and entertainers-pastimers like sports persons.

My name is OZYMANDIAS, King of Kings.. मेरा नाम ऒजिमांडियस्, राजाओं के राजा हूँ। నా పేరు ఒజిమాండియస్ !! రాజులకు రాజును నేను !!

TODAY'S ENGLISH POEM

Percy Bysshe Shelley (1792-1822)

//Ozymandias//

  I MET a Traveler from an antique land,
  Who said, "Two vast and trunkless legs of stone
  Stand in the desart. Near them, on the sand,
  Half sunk, a shattered visage lies, whose frown,
  And wrinkled lip, and sneer of cold command,
  Tell that its sculptor well those passions read,
  Which yet survive, stamped on these lifeless things,
  The hand that mocked them and the heart that fed:
  And on the pedestal these words appear:
  "My name is OZYMANDIAS, King of Kings."
  Look on my works ye Mighty, and despair!
  No thing beside remains. Round the decay
  Of that Colossal Wreck, boundless and bare,
  The lone and level sands stretch far away.

IN TELUGU LANGUAGE, MY MOTHER TONGUE

నేనొక పురాతన గడ్డ పై చూశానొక యాత్రికుడిని. ఆ యాత్రికుడన్నాడు:

"ఎడారిలో రెండు మొండాలు లేని అతి పెద్ద కాళ్ళు నిలబడి ఉన్నాయి. దాని దగ్గరే ఇసకలో ఒక చితికిపోయిన ముఖం సగం కూరుకుపోయి పడి ఉన్నది. కనుబొమలు ముడుచుకు పోయి ఉన్నాయి. నుదురు ముడతలు పడింది. అతగాడి హృదయంలేని సుగ్రీవాజ్ఞ ముఖం పై ఇకిలింత, చక్రవర్తి మనోభావాలను శిల్పి బాగానే చదివాడని , అర్ధం చేసుకున్నాడని, చెప్తున్నాయి. ఆముఖ కళవళికలను ఎగతాళి చేస్తున్నట్లు, ఆశిల్పి హృదయం ఆ కాళ్ళున్న పీఠం పై చెక్కిన మాటలు ఇవి:-- < br / > 'నా పేరు ఒజిమాండియస్, రాజులకి రాజుని. ఓ శక్తిమాన్, నా పనిని చూడు, మరియు నిరుత్సాహపడు.'

ఇపుడా భారీ శిథిలాలకుప్ప చుట్టూ ఏమీ మిగల లేదు. ఇపుడు దాని చుట్టూ అనంతమైన, నిరామయమైన, ఒంటరిగా విస్తరించుకున్న బహుదూరపు ఇసుకపర్రలు తప్ప ఇంకేమీలేవు."

To continue. सशेष्. ఇంకా ఉంది.

582 Eating Meetings will not give true results. Let at least the Govt. to benefit. खाने पीने दावतों से सच्चे फलित नहीं मिलते। कम से कम सरकार को फायिदा उठाने दीजिये। తిని తాగే దావతులతో సత్యమైన ఫలితాలు ఉండవు. కనీసం ప్రభుత్వాన్నైనా లాభపడనిద్దాము.

తెలుగు సినిమాలు ఒకే సారి పోటాపోటీగా విడుదల అవటం వల్ల వస్తున్న సమస్యల గురించి హీరోలు అల్లు అర్జునుడు, రాణా తమ సహచర నటులకి విందు ఏర్పాటుచేసి సమస్యను పరిష్కారాలను చర్చించినట్లుగా దక్కన్ క్రానికల్ విజయవాడ ఎడిషన్ 18.10.15 రిపోర్టు చేసింది. దీనిలో శ్రీరామ్ చరణ్, లక్ష్మి మంచు, సందీప్ కిషన్, నాని, నిఖిల్ , సుశాంత్, తరుణ్, వరుణ్ తేజ్, శాయి ధరమ్ తేజ్, రాకుల్ ప్రీత్ సింగ్, సోనాల్ చౌహాన్ మొ|| వారు పాల్గొన్నారని ఈపత్రిక వారువ్రాశారు. ముందుగా ఈపత్రిక వారికి ధన్యవాదాలు. ఈ రిపోర్టును చదువ దలచుకునే వారికి లింకు : Click to go to http://www.deccanchronicle.com/151017/entertainment-tollywood/article/tollywood’s-power-lunch'

Karl Marx had said long ago that all human relations are financial relations. Who will sacrifice his-her own interest, for the sake of group's interests, particularly when mega bucks are involved.

స్వర్గీయ కార్ల్ మార్క్సు ఏనాడో చెప్పారు. మానవ సంబంధాలన్నీ ఆర్ధిక సంబంధాలని . మెగా బక్కుల ప్రశ్న వచ్చినపుడు, గ్రూప్ బృంద సమస్యలు ముఖ్యమా, లేక వ్యక్తిగత లాభాలు ముఖ్యమా అంటే, ఎవరైనా వ్యక్తిగత లాభమే ముఖ్యమనాలి. అలా అనని మానసిక బలం, ప్రశాంతి, స్వఛ్ఛతా లభించినపుడు మనిషి పిచ్చివాడవుతాడు. లేదా వాడిని సమాజం పిచ్చి వాడంటుంది. కనుక ఈ మీటింగులు ఈటింగులకే పనికి వస్తాయి కానీ దీర్ఘకాలిక మన్నిక ఉండనివే.

At present, Residual Andhra Pradesh is facing severe resource constraint, because of the extravagant and lavish spending habits of Mr. Chandra Babu Naidu and his followers. In futile spending-- both in production as well as distribution, Telugu film industry does not lag behind Andhra Pradesh Government or the Bollywood, in extravagance and lavishness.

ప్రస్తుతం, శేషాంధ్ర ప్రదేశ్ ముఖ్యమంత్రి శ్రీచంద్రబాబు నాయుడు మరియు వారి భక్త బృందం వారి దుబారా ఖర్చుల వల్ల తీవ్రమైన వనరుల కొలత ఎదుర్కొంటున్నది. దొరికినంత వరకు అప్పులు తెచ్చుకుంటున్నారు. తోక ఝాడిస్తే కేంద్రం కూడ తోకను కోసేస్తుందని భయపడో ఏమో, ఏలిన వారు కేంద్రం అంటే అమిత భయభక్తులతో మసలు కుంటున్నారు. మద్యం మీద, పెట్రోలు మీద, రిజిష్ట్రేషన్ల మీద బాదటానికి వీలైనంతవరకు బాదుతూనే ఉన్నా ఇంకా చాలటం లేదు. ఇపుడు కారుచీకటిలో కాంతి రేఖలా ఒక ఉపాయం కనిపిస్తున్నది.

Anyway, film industry has fallen into the hands of goondas, mafias, corrupt politicians and bureaucrats, blackmarketeers, bootleggers, red sanders smugglers, what not who have taken incarnations as producers, distributors and theater owners. It has also become a custom to book all the theatres in the town for a single film, and make super profits in the first week itself, and then organise vijayOtsavams (victory celebrations). The methods adopted by several producers, directors, heros, distributors, theatre owners, to grab money from the idiotic lunatic insane mania-stricken Telugu people, are monstrous and obnoxious. Telugu or in fact even Bollywood and Hollywood film industries have gone out of control of anybody. They have reached an irreparable State.

BOTH GOVT. AND FILM INDUSTRY ARE MORALLY BANKRUPT

IN a way both the Govt., and the Telugu film industry are morally bankrupt. There is no use of blaming any single individual for this.

Let the Govt. fish in these troubled waters. To help the Govt. here is an idea. AUCTION THEATRE LICENCES FOR NEW FILM EXHIBITION

Step 1: THEATRE LICENCES: Govt. can conduct yearly auctions to mobilise license fees from exhibitors, with three types of auctions townwise, for the calendar year. a) Exhibitors of new films. b) Exhibitors of second release films c) Exhibitors of old films. An exhibitor/theatre owner who abstains from the auctions should not be permitted to exhibit any films. Govt. can expect at least Rs. 500 crore from these auctions.

Step 2: Govt. can divide a calendar year into, about 52 slots, or 60 slots inclusive of festival days, assuming that every week one film can be released and if no other new films are released during the week, the single film which is released can recover its production costs + normal profits in that week itself.

AUCTION RELEASE LICENCES FOR EACH WEEKLY AND FESTIVAL SLOT, EVERY CALENDAR YEAR

Step 3: RELEASE LICENCES: Govt. can conduct yearly auctions for each of the 52/60 slots inviting the producers/directors/distributors/heros whosoever wants to release his-her film to participate. Automatically, Govt. will get very large bids for festival releases such as Dussehra, Dipavali, Sankranti, school and College summer holidays, etc. Those who succeed in the auctions should release their film exactly in the stipulated slotted week. The successful bidders should release only through the exhibitors/theatres who have a new film release right. They i.e. Release LIcence holding producers/distributors and the New PIcture Exhibition LIcence holding theater ownes, can bargain/negotiate between themselves about prices, profit sharing, rents etc. etc. They have already become experts in black-marketing of tickets during the first week of the release, just as politicians specialise in polling-booth-capturing. This, they can be permitted to do officially.

HOW ABOUT SMALL PRODUCERS?
EVEN in the present free-for-all-crowd-fighting system small producers are suffering. At least, let the Government and (indirectly people) benefit from AUCTIONING, in the form of some additional revenue. Film Production, acting, exhibition are businesses. Where is the question of small or big? Even a small hero will raise his rate to some crores, once a film becomes a hit in the market. A small director, once he produces a hit film, will not hesitate to raise his fees. This is the bitter truth of Market Economy System of Capitalism.

Things will be entirely different in a Totally Socialist System.

To continue. सशेष्. సశేషం.

459 Part 3 of Replies to comments of Mr. Race Horse ४५९ तीसरा भाग- श्री रेस घोडे के टिप्पणियों के जवाब ౪౫౯ మూడవ భాగం- శ్రీ రేసు గుర్రం గారి వ్యాఖ్యలకు జవాబులు

Photo courtesy: http://en.wikipedia.org/wiki/Domba 
Photo courtesy: http://en.wikipedia.org/wiki/Jayabheri

Hi Brother mee blog devotional ga chalabagundi ... ani anukuno lopu nuvvu YSRCP Kukka vani telisindi. Chivaraku neelanti vadi gurinchi okati cheppru...CEPPEDI SRIRANGA NEETHULU ... DOOREDI DOMMARA G... LO ANTA...BOKKALO CBN GURINCHI COMMENTS MANI NEE GUDDA NUVVU KADUKKO...


తెలుగులో |  హాయ్ బ్రదర్, మీ బ్లాగ్ డివోషనల్ గా చాలా బాగుంది.  అని అనుకునే లోపు నువ్వు వైయస్ ఆర్ పీ కుక్క వని తెలిసింది.  చివరకు నీ లాంటి వాడి గురించి ఒకటి చెప్పారు.  చెప్పేది శ్రీరంగ నీతులు... దూరేది దొమ్మరి గు(డిసెలు) అంట.  ... బొక్కలో సీబీఎన్ గురించి కామెంట్సు మాని నీ గుద్ద నువ్వు కడుక్కో.

ybrao a donkey's reply वैबीराव एक गधे के जवाब వైబీరావు గాడిద జవాబు

Our blog is not a devotional blog.  Hence, there is no need to praise me.
This has been replied in length.  Allegation of my being YSRCP's dog has also been replied.

http://problemsoftelugus.blogspot.in/search/label/451 .

 http://problemsoftelugus.blogspot.in/search/label/452



About my indulging in preaching of morals, and then entering huts of tramp-gypsies, this has also been covered.

But I shall add one more point.  There after I shall proceed to reply about guddalu kaDukkOTam (about washing one's own asses).


Your view about dommari guDiselu दॊम्मरि झोंपडियो के बारे में आप के राय దొమ్మరి గుడిసెలలో దూరటం గురించి మీ భావన.

The word 'dommari ' is a corruption of the root Sanskrit word 'drimmari', meaning one who wanders from place to place.   Why did /do/ will people move from place to place (emigrate and also be on motion)?

तॆलुगु शब्द ' दॊम्मरि ', मूल संस्कृत शब्द ' द्रिम्मरि ' के थोडा बदली हुई शब्द है।  मै इसको भ्रष्ठ या  अपभ्रंश कहना नहीं चाहता हूँ ।  जनत क्यों एक जगह से दूसरे जगह को बार बार चले जाते हैं, कभी कभी ऎमिग्रेट हो जाते हैं  ?

తెలుగు పదం  'దొమ్మరి ' మూల సంస్కృత పదం ' ద్రిమ్మరి ' లో వచ్చిన స్వల్ప మార్పు.  దీనికి నేను భ్రష్ఠము, అపభ్రంశము అనే తీవ్ర పదాలు వాడదలుచుకో లేదు.  ద్రిమ్మరి అంటే ఒక చోటునుండి మరొక చోటకు తరచుగా మారుతూ, కొన్నిసార్లు వలసలు కూడ పోతూ ఉండే వాళ్ళు.

Personally I believe, but I cannot provide you immediate evidence, that European gypsies who moved around that Continent during medieval times, seeming to have finally settled in Romania, are Telugu people.  मैरा विश्वास यह है, लेकिन अभी की अभी  मैं प्रमाण नहीं दे सकता हूँ , जिस संचार जन जिप्सी के नाम पर यूरप खंड में मध्य युग में घूम रहे थे, और अंतिम पैर में रुमेनिया में सॆटिल् हो गये, वें अधिकतर तॆलुगु लोग है।  నా నమ్మకం (మూఢ నమ్మకం కావచ్చు) ఏమిటంటే, యూరప్ లో , మధ్య యుగాల్లో, జిప్సీల పేరుతో సంచరించిన జనావళి, చివరికి రుమేనియాలో స్థిరపడ్డారని చెప్పబడే జిప్సీలు, తెలుగు వాళ్ళేనని.

I have, several times, thought of writing about the moving people of India, but I could not get sufficient analytical data and information.   This time, your comment prompted me to search again to quench my deep desire.  मै कई बार, भारत के संचार महाजन के जीवनों के बारे मे लिखना चाहता था, लेकिन मझे पर्याप्त निर्दिष्ट आधार सामग्री नहीं मिलने से यह वांछा असंतृप्त ही रह गया।  अभी आप के टिप्पणी से मुझे फिर समाचार सेकरण करने के मौखा मिला।  आप को बहुत धन्यवाद ।  నేను చాలసార్లు భారతీయ సంచార మహా ప్రజల జీవన శైలుల గురించి, రామాయణం, మహాభారతం, అశోక గుప్త హర్ష మిహిరకుల సుల్తాన్ ముఘల్ కాలాలనాటి నుండి శోథనా పూర్వకంగా వ్రాద్దామని అనుకున్నాను.  కానీ తగినంత సమాచారాన్ని సేకరించుకోలేకపోటం వల్ల ముందుకు తీసుకు వెళ్ళ లేకపోయాను.  ఇపుడు మీ వ్యాఖ్యల వల్ల, పునః పరిశోధించి, ఆ కోరికను తీర్చుకునే అవకాశం కలుగుతున్నది.  అందుకు మీకు బహుత్ బహుత్ ధన్యవాద్.

My first request is , please do not underestimate dommaris.  आप से मैरा प्रथम प्रार्धना यह है कि, आप कृपा से दॊम्मरियों को कम आंकने से दूर रहीए ।  तॆलुगु में दॊम्मरि गुडिसेलु लोकोक्ति रहे तो भी, उस लोकोक्ति उपयोग करना समुचित नहीं होगा ।  ముందుగా మీకు నాప్రార్ధన ఏమిటంటే, దయయుంచి దొమ్మరి వారిని మీరు తక్కువగా అంచనా వేయకండి.  తెలుగులో దూరేవి దొమ్మరి గుడిసెలు వంటి సామెతలు ఉన్నా అవి న్యాయమైనవి కావు కాబట్టి, వాటిని వాడక పోటమే సముచితంగా ఉంటుంది.

In Telugu language, during my boyhood, I recollect having seen a Telugu film by name 'jayabhEri' in which Late Akkineni Nageswara Rao and Anjali were  protagonists (hero and heroine).  I had the opportunity of seeing this film free at a time when our family was starving, and when I used to restrain myself (out of compulsion from lack of money) from seeing films in cinema theatres, when a 1959 musical hit film  'jayabhEri' was exhibited in an open ground on a Cloth screen by a philanthropist for what purpose I did not know, near Donka Road, Guntur, where large heaps of coal were stored for allotment and transport.  This film had a very long lasting influence on me.

Brief storyline of this film as per the above Wikipedia link:

The story is set around 1600-1700 during the Vijayanagara empire. Kasinatha Sastri (ANR) belongs to a high caste Brahmin family. He lives with his brother and sister-in-law, who is also his closest friend. He treats her like a mother. Manjulavani (Anjali Devi) is part of a troupe that perform plays for money. Being of different caste, the lovers find it difficult to be together with outside prejudices creeping in. The rest of the story is about how ANR marries Anjali, going against the norms and makes people realize that all humans are the same.

For this film, late Pendyala Nageswara Rao gave immortal music.  Late Shri Ghantasala sang them with equal immortality surpassing even Narada and  Tumbura.

To continue.  सशेष. ఇంకా ఉంది.

254 What is common among Resu Gurram, Legend and Manam?

254 What is common among Resu Gurram, Legend and Manam?

రేసు గుర్రం, లెజెండ్, మనం అనే మూడు సినిమాల మధ్య సమాన ధర్మం ఏమిటి?

చర్చనీయాంశాలు- తెలుగు సినిమాలు, విభజన

---

Telugu films are meant for Telugu audiences, there is no regional barrier for them and that was proved with the recent films. ... These films have become the highest grossers for the respective actors --Sunil Narang, Global Cinemas, Distributor of Legend and Manam, owner of some Multiplexes.

తెలుగు సారం- తెలుగు సినిమాలు తెలుగు ప్రేక్షకులకొరకు ఉద్దేశించ బడతాయి. వారి మధ్య ప్రాంతీయ అడ్డంకులేమీ లేవు. ఇటీవలి సినిమాలు ఈ విషయాన్నే ఋజువు చేశాయి. ... ఈ సినిమాలు సంబంధించిన నటులకు అత్యధిక వసూళ్ళ చిత్రాలుగా మారాయి. --సునీల్ నారంగ్, డిస్ట్రిబ్యూటర్ లెజెండ్, మనం చిత్రాలు. మరియు కొన్ని మల్టీప్లెక్స్ థియేటర్ల యజమాని.

This is proof that cinema is completely independent of politics. When a film releases, the audience just wants entertainment. -- N.V. Prasad, President of Telugu Film Chamber of Commerce.

తెలుగు సారం-- సినిమా అనేది పూర్తిగా రాజకీయాలకు అతీతమైనది అనటానికి ఇది ఋజువు. ఒక చిత్రం విడుదలైనపుడు, ప్రేక్షకులు కోరేది కేవలం వినోదం. -- ఎన్ వీ ప్రసాద్, తెలుగు ఫిల్మ్ ఛేంబర్ ఆఫ్ కామర్స్ అధ్యక్షుడు.

రాష్ట్ర విభజన జరిగాక తెలుగు చిత్ర పరిశ్రమ దెబ్బ తింటుందని కొందరు భావించారు. కానీ అలాజరగలేదు. పైన వ్రాసిన రేసుగుర్రం, లెజెండ్, మనం సినిమాలు, ఒక్కోటి దాదాపు 50 కోట్లు చొప్పున వసూలు చేస్తున్నాయి, కాబట్టి తెలుగు సినీ పరిశ్రమకు ఢోకా లేదు, అని పైవారి భావం.

అల్లు అర్జున్ కో, బాలకృష్ణకో, ఇంకో నాగార్జునకో ఎవరికో ఎవరికో ఈ విధానం కెరియర్ బెస్ట్ వసూళ్ళు కలిగించ వచ్చేమో కానీ, ప్రజలకు సంబంధించినంత వరకు ఇది దారిదోపిడీయే.

వైబీరావు గాడిద వ్యాఖ్యలు

తెలుగు చిత్రపరిశ్రమకు పట్టిన చీడ తెగులుకు విభజనకు సంబంధం లేదు.

పై మూడు సినిమాలు 50 కోట్లు చొప్పున కొల్లగొట్టటాన్ని చూసినపుడు, నేటి బడా నిర్మాతలు, పంపిణీదారులు, తమ దోపిడి విద్యనుఎంత పరిపక్వం చేయగలిగారో అని ఆశ్చర్యపోక తప్పదు.

ప్రతి పట్టణంలో అత్యధిక సంఖ్యలో థియేటర్లను బ్లాక్ చేసి, వేరే ఇతర సినిమాను విడుదల కానీకుండా, విడుదల అయిన వాటిని తీసేయించి, తమ సినిమాను విడుదల చేసి, పట్టణంలో మరి వేరే ఇతర దిక్కుమాలిన సినిమాలు ఏమీ లేవు, ఈదిక్కుమాలిన సినిమానే చూడక తప్పదు, అనే స్థితిని కల్పించినపుడు, 50 కోట్లేమి కర్మ ఎన్ని కోట్లైనా వసూలు అవుతాయి. ఇది గుత్తస్వామ్య దోపిడీ వ్యవస్థకి సంకేతమే తప్ప, ఇంక దేనికీ సంకేతం కాదు.

వినోదం కోసం జనం ఏదిక్కుమాలిన సినిమానైనా చూడటం ఒక పతనం కాగా, వారికి ఆ దిక్కుమాలిన సినిమాల్లో కూడ తమకు నచ్చిన తక్కువ దిక్కుమాలిన సినిమాను ఎంచుకునే స్వేఛ్ఛను కూడ లేకుండా చేయటాన్ని ఏమనాలి.

వ్యభిచారం, జూదం, సినిమాలు (నట, విట, జూదగాళ్ళకు) ఒక సమాన ధర్మం ఉంది. ఈమూడు వర్గాలకు జాతి, మత, కుల, ప్రాంతీయ, భాషా, హద్దులు ఉండవు.

కనుకనే బ్రెజిల్ లో వరల్డ్ కప్ ఫుట్ బాల్ పోటీలు జరిగినా, కానెస్ లోనో , లాస్ ఎంజెలెస్ లో నో, షాంఘైలోనో చిత్రోత్సవాలు జరిగినా, చైనాలోని మకాలుదీవి లో జూద పండుగలు జరిగినా, జాతి, మత, కుల, ప్రాంతీయ, భాషా, హద్దులు లేకుండానే విజయవంతమవుతాయి.

బ్రెజిల్ వరల్డ్ కప్ ఫుట్ బాల్ పోటీలను చూడటానికి వచ్చిన ప్రేక్షకుల వినోదపు అవసరాలను తీర్చటానికి, అక్కడి వ్యభిచారిణులు, ఆంగ్లభాషలో ప్రత్యేక శిక్షణ పొందుతున్నారంటే, క్యాష్ ప్రపంచాన్ని క్యాష్ పరిపాలిస్తున్నట్లు అర్ధం అవుతుంది.

ప్రక్క ప్రక్కన ఎన్నో శతాబ్దాలుగా జీవిస్తూ, ఒకే భాష మాట్లాడుకునే 13 జిల్లాల వారికి, 10 జిల్లాల వారికి మధ్య చిచ్చు రేపింది ఎవరు. క్యాష్. క్యాష్. క్యాష్.

166 TRS Protection

166 Protection from whom? రక్షణ ఎవరినుండి?

---

చర్చనీయాంశాలు: bifurcation,విభజన,

సప్పంబు పడగనీడన కప్ప వసించినట్లు

శ్రీకల్వకుంట తారకరామారావుగారు, తెరాస అధ్యక్షులు శ్రీకల్వకుంట్ల చంద్రశేఖరరావుగారి పుత్రులు. శ్రీవారు ఈమధ్య హైదరాబాదులోని చిత్ర పరిశ్రమలవారికి అభయ ప్రదానం చేశారు. శ్రీవారు ఎవరినుండి చిత్ర పరిశ్రమ వారిని రక్షిస్తారో తెలియదు.

In the past many film personalities have told me that the industry had become a soft target for all political movements. But I assure all industry people that you are safe in Hyderabad and won't get any trouble from any party or people. Hyderabad is very important for Telangana State. ... If any disturbance happens here it will affect all of Telangana. So we want to help everybody for a better future.

తెలుగు సారం: గతంలో చాలమంది సినిమా పెద్దలు సినిమా పరిశ్రమ అన్ని రాజకీయ ఉద్యమాలకు సాఫ్ట్ టార్జెట్ గా మారిందని నాకు చెప్పారు. కానీ, నేను పరిశ్రమలో అందరికీ ''మీరు హైదరాబాదు లో భద్రంగా ఉంటారనీ మీకు ఏ పార్టీనుండి | ప్రజలనుండి ఎలాంటి ఇబ్బందులు కలుగవని'' హామీ ఇస్తున్నాను. హైదరాబాదు తెలంగాణ రాష్ట్రానికి చాలా ముఖ్యం. ... ఇక్కడి ఏదైనా డిస్టర్బెన్స్ జరిగితే, అది తెలంగాణ మొత్తం మీద ప్రభావాన్ని చూపిస్తుంది. కనుక, మేము మంచి భవిష్యత్ కొరకు పరిశ్రమలో అందరికీ సహాయం చేయాలని కోరుకుంటున్నాము. )

ఈ సందర్భంగా గుర్తుకు వచ్చేవి

సుమతీ శతక పద్యం

ఎప్పుడు తప్పులు వెదకెడు
అప్పురుషుని కొల్వ కూడదదియెట్లన్నన్
సప్పంబు పడగనీడన
కప్ప వసించిన విధంబు గదరా సుమతీ.

ఆంధ్రజ్యోతి సంగతి ఏమిటి

శ్రీ కెటిఆర్ హైదరాబాదులో భూసెటిల్ మెంట్లలో జోక్యం చేసుకుంటున్నట్లు, అది ఒరిస్సా దాక విస్తరించినట్లు ఆధారాలతో సహా ఒక వార్త ప్రచురించింది. శ్రీవారు పరువు నష్టం దావా వేస్తామన్నారు. ఆంధ్రజ్యోతి వారు బెదరమన్నారు. తరువాత ఏమి జరిగింది? వారూ వారూ రాజీ పడ్డారా?

కెసీఆర్ అన్న పుత్రిక సంగతి ఏమిటి?

తన ప్రాణానికి భద్రత లేదని, కెసీఆర్ అన్న పుత్రిక రాష్ట్ర మానవ హక్కుల సంఘాన్ని ఆశ్రయించింది. రాష్ట్ర మానవ హక్కుల కమీషన్ వారు కేసును జూన్ 5 కి వాయిదా వేశారు.

అప్పటిదాకా ఆమె ప్రాణాలు గాలిలో దీపమేనా?

విజయశాంతి ప్రాణాల సంగతి ఏమిటి?

మెదక్ తెరాస లోక్ సభ సభ్యురాలు తన ప్రాణాలకు భద్రత లేదని, తన చావుకొరకు తెరాస వారు ఎదురుచూస్తున్నారని మీడియాతో మొత్తుకున్నది.

ఆమెను కాంగ్రెస్ లో చేర్చుకోటాన్ని కెసీఆర్ గారు తప్పు పట్టారు.

ఆమె ఎందుకు అభద్రతాభావానికి గురి అవుతున్నదో చెప్పాల్సిన బాధ్యత కెసీఆర్ కుటుంబం పై ఉంటుంది. ఆమె తెరాసను వదలి ఎందుకు వదలి వెళ్ళవలసి వచ్చిందో ఏమో?

159 Elite Schools

159. Difference between elite schools and Municipal Schools ఘరానా స్కూళ్ళకి, మునిసిపల్ స్కూళ్ళకి భేదం.

---

చర్చనీయాంశాలు: విద్య, ఘరానా స్కూళ్ళు, మునిసిపల్ పాఠశాలలు, వెంకటేష్, తెలుగు సినిమాలు
ఫొటో వికీపీడియా వారి దయతో.

ముందుగా మనం హాన్స్ ఇండియా వారికి, వారి జర్నలిస్ట్ మంజులతా కళానిథి గారికి కృతజ్ఞతలు చెప్పుకోవాలి. తెలుగు సారం పాఠకుల సౌకర్యార్ధం ఈ వైబీరావు గాడిద జోడిస్తున్నాడు. అనువాద లోపాలు గాడిదవే. హాన్స్ ఇండియాలో ప్రచురణ తేదీ 19.02.2014. ఒరిజినల్ చూడాలంటే లింకు:-- http://www.thehansindia.com/posts/index/2014-02-19/I-punctured-my-teachers%E2%80%99-scooter-tyres--86591 కి వెళ్ళటానికి క్లిక్

యాజ్ టోల్డ్ టు మంజులతా కళానిథి అని చివరలో ఉంది. దీని అర్ధం శ్రీవెంకటేష్ గారు చెప్తూ ఉంటే Ms. Kalanithi గారు వ్రాసుకొని పత్రికలోకి ఎక్కించారు. సంభాషణ ను టేప్ చేశారో లేదో తెలియదు. సాధారణంగా హీరోలు తమకు తీరికలేదు అంటూ ఉంటారు. జర్నలిస్టులు బ్రతిమిలాడి, మీరు ఊరికే మాట్లాడండి, మేము వ్రాసుకొని మా పత్రికలో వేసుకుంటాం అని ఎడిటర్ జీ తమకు అప్పగించిన పనులు పూర్తిచేసుకొని వస్తూ ఉంటారు.

ముందుగా స్పష్టీకరణలు, వివరణలు

నాకు గౌ శ్రీ వెంకటేష్ యందు గానీ మరి ఏ ఇతర హీరో హీరోయిన్లయందు గాని రాగ ద్వేషాలులేవు. ఈమధ్య సర్వశ్రీ రాజీవ్ గాంధీ, రాహుల్ గాంధీ, నరేంద్రమోడీ, సుబ్రహ్మణ్యస్వామి, మణిశంకర్ అయ్యర్ ల విద్యాభ్యాస చరిత్రను అధ్యయనం చేసి ఇక్కడ ప్రచురించే భాగ్యం కలిగింది. రాహుల్, మోడీలు ప్రధాని అభ్యర్ధులు కాబట్టి అధ్యయనం చేసే అవసరం కలిగింది. అదే సందర్భంలో హాన్స్ ఇండియా పత్రికను తిరగేస్తున్నపుడు, కాకతాళీయకంగా ఈవార్త నాకళ్ళ బడింది. యాదృఛ్ఛికంగా నేను థియేటర్ లో చూచిన ఆఖరు సినిమా ధృవ నక్షత్రం నాకు గుర్తుకు వచ్చింది. అది శ్రీ వెంకటేష్ ది కావటంతో ఆసక్తితో ఈ ఇంటర్వ్యూను చదివాను.

ఏవో బాల్య శ్రీకృష్ణలీలలు. ఎందుకింత ఫస్ చేస్తున్నారు?

సాధారణ వ్యక్తి చేయటానికి సెలబ్రిటీ చేయటానికీ హస్తి మశకాంతరం (ఏనుగుకి దోమకి ఉన్నంత తేడా) ఉంది. మనకి గీతావచనం ఏమిటంటే
యద్యదాచరతి శ్రేష్ఠస్తత్తదేవేతరో జనః|
  స యత్ప్రమాణం కురుతే లోకస్తదనువర్తతే ॥ 0321

శ్రేష్ఠులైన వాళ్ళు ఏమి చేస్తే సాధారణ ప్రజలు అది చేస్తారు. సినీనటులు ఏది చేస్తే యువతీయువకులు అది చేస్తారు. మన శ్రేష్ఠులు ఇలైట్ స్కూల్ లో చదువుతూ ఏమి చేశారో తెలుసుకోవాల్సిన బాధ్యత మనకు లేదా?

I was born in Chennai and my first childhood memories are definitely dominated by the beach city. Although my father Dr Daggubati Ramanaidu was (and is) a prolific producer, movies were not really discussed at home. We were a family of five including my parents, my elder brother Suresh Babu and my younger sister Lakshmi.
తెలుగుసారం:--నేను చెన్నైలో పుట్టాను. నాప్రథమబాల్య స్మృతులు బీచ్ నగరం (చెన్నై) చేత డామినేట్ చేయబడి ఉంటాయి. మాతండ్రి డాక్టర్ దగ్గుబాటి రామానాయుడు ధారాళమైన నిర్మాతే అయినప్పటికి ఇంటిలో సినిమాలు నిజంగా చర్చించబడలేదు. మేము తల్లిదండ్రులతో సహా ఐదుగురికుటుంబం. మా పెద్దన్న సురేష్ బాబు. చిన్నచెల్లెలు లక్ష్మి.

I did my schooling at Don Bosco, Egmore, Chennai. My parents were happy to get me admission in that elite school and I also felt I was lucky to study there. I was a hyper-energetic kid who you could term as a mischief maker.

నేను డాన్ బాస్కో,ఎగ్మూరు, చెన్నై స్కూల్లో చదివాను. ఆ ఇలైట్ స్కూల్ లో ప్రవేశం పొందినందుకు నాతల్లిదండ్రులు సంతోషించారు. అక్కడ చదవటాన్ని నేను కూడ అదృష్టం గానే భావించాను. నేను అతి శక్తివంతుడైన బాలుడిని. నన్ను మీరు మిస్ఛీఫ్ మేకర్ గా అనచ్చు.

I was a sort of rebel who never used to like the system, especially where teachers were partial to some students because they scored better marks. I always believed that teachers should be like parents who shower the same love and affection on all kids regardless of their accomplishments.

నేను వ్యవస్థను ఇష్టపడని ఒక తరహా తిరుగుబాటు దారుడిని. ముఖ్యంగా టీచర్లు ఎక్కువ మార్కులు సంపాదించిన విద్యార్ధుల ఎడల పక్షపాత ధోరణి చూపినపుడు ఈతిరుగుబాటు తనం ఎక్కువగా ఉండేది. విద్యార్ధుల ఎకాంప్లిష్ మెంట్లు (మార్కులు మొ||) గురించి పట్టించుకోకుండా, తల్లిదండ్రులు పిల్లల యెడల ఎలాంటి ప్రేమ చూపుతారో టీచర్లుకూడ పిల్లలను సమానంగా చూడాలని నేను ఎల్లప్పుడూ నమ్మాను.

So naturally I used to do crazy things like puncturing scooter tyres of teachers who’ve been nasty to me in class.

కాబట్టి సహజంగా నేను, నాయెడల నేస్టీగా ఉన్న టీచర్ల స్కూటర్ల టైర్లను పంచర్ చేయటం వంటి క్రేజీ పనులు చేస్తూ ఉండే వాడిని.

I was also instinctively protective of my friends (giving them proxy attendance etc) and therefore my entire class adored me and my teachers hated me.

నేను నా ప్రకృతి కనుగుణంగా నా సహవిద్యార్ధుల రక్షణ చేపట్టే వాడిని. వారు లేనపుడు వారి తరఫున నేను అటెండెన్స్ పలికేవాడిని. కాబట్టి మా క్లాస్ మొత్తం నన్ను ఆరాధించేది. నాటీచర్లు నన్ను ద్వేషించే వాళ్ళు.

During class elections, the students would elect me but within weeks, my teachers would throw me out of the post and the class. Eventually they relented and I was elected as house caption in my Class X.

క్లాస్ లో ఎన్నికలు జరిగినపుడు విద్యార్ధులు నన్ను నాయకుడిగా ఎన్నుకునేవాళ్ళు. కాని కొద్దివారాలలోనే మాటీచర్లు నన్ను ఆపోస్టు లోంచి ఊడ బీకేవాళ్ళు. క్లాసులోంచి కూడ పంపించేసే వాళ్లు. చివరికి వాళ్ళు కొంత సర్దుబాటు చేసుకున్నారు. నేను పదవ తరగతిలో హౌస్ కెప్టెన్ గా ఎన్నుకోబడ్డాను.

Although I was an average student academically, I was active in sports and co-curricular activities.

నేను తరగతిలో విద్యా కోణంలో సరాసరి విద్యార్ధినే అయినప్పటికీ క్రీడల్లో మరియు ఎక్సట్రా కరిక్యులర్ యాక్టివిటీల్లో చురుకుగా ఉండేవాడిని.

I had my own gang and I used to play every game – hockey, volley ball, basketball, poker, cricket, marbles, kites basketball… Surprisingly, the only activity I wasn’t interested in those days was dramatics!

నా గ్యాంగ్ నాకుండేది. హాకీ, వాలీబాల్, బేస్కెట్ బాల్, పోకర్, క్రికెట్, మార్బుల్స్, గాలిపటాలు, ప్రతి ఆటను ఆడుతూ ఉండేవాడిని.

I was not somebody who enjoyed being confined to some indoor spaces. Instead, it was the big, spacious playground where I could shriek with joy that appealed to me.

నేను గదులలోపల స్థల పరిమితులకు లోబడి ఉండేవాడిని కాదు. దానికి బదులుగా పెద్ద విశాలమైన ఆటమైదానం నన్ను ఆనందంతో తబ్బిబ్బయ్యేలాగా చేసేది. నాకు బాగా నచ్చేది.

I did my graduation in Commerce at Loyola College in Chennai. My best memories are of my transition from riding a bicycle to a two-wheeler and then a car.

నేను నాగ్రాడ్యుయేషన్ కామర్స్ (బి.కాం) చెన్నై లయోలా కాలేజీ లో చేశాను. నాకు అత్యుత్తమమైన జ్ఞాపకం ఏమిటంటే సైకిల్ నుండి బైక్ కి, దానినుండి కారుకి మారటం.

I used to enjoy vrooming on bikes but after I injured myself while riding on a bike, my dad ordered me to stop riding a bike only to gift me a car to drive to college.

నేను బైక్ మీద వేగంగా శబ్దం చేసుకుంటూ (vroom) తిరిగి ఆనందించే వాడిని. కాని నేను బండి నడుపుతూ గాయ పడ్డాక మానాన్న గారు బైక్ నడపటం మానేయమని ఆజ్ఞాపించి కాలేజీకి వెళ్ళటానికి, నాకు కారును బహుమతిగా ఇచ్చారు.

Although I was given many comforts, I was never arrogant of our status or wasteful with money.

నేను ఎన్నో సౌకర్యాలు ఇవ్వబడ్డప్పటికీ, నా స్టేటస్ గురించి నేను గర్వంతో ఉండేవాడిని కాదు. డబ్బును వేస్ట్ చేసేవాడిని కాదు.

Loyola days were filled with college fests, student rock shows, seminars etc. My friends had a music band.

లయోలా కాలేజీ రోజులు కాలేజీ పండుగలు, విద్యార్ధి రాక్ షోలు, సెమినార్లు మొ|| నిండి ఉండేవి. నాస్నేహితులకి మ్యూజిక్ బ్యాండ్ ఉండేది.

I never really had the urge to be part of the band but I used to enjoy acting like a manager – making promos for the shows, selling tickets etc. I guess the producer’s gene often resurfaced in me on occasions.

నాకు ఆబ్యాండ్ లో పాలు పంచుకోవాలనే కోరిక నిజంగా ఉండేది కాదు కానీ నేను ఆబ్యాండ్ కి మేనేజర్ వలె పనిచేయటాన్ని ఎంజాయ్ చేసేవాడిని. షోస్ ని ప్రమోట్ చేయటం, టికెట్లు అమ్మటం మొ|| చేసేవాడిని. నాలో ఉన్న (సినీ)నిర్మాత జీన్లు సందర్భాలను బట్టి నా ఉపరితలంపై వచ్చేవి.

I was basically a listless guy and loved taking one day at a time with no big dreams.

ప్రాధమికంగా నేను ఒక లిస్ట్ లెస్ గయ్. పెద్దగా కలలు కలకుండా ఒకరోజును ఒకసారి తీసుకోటాన్ని ఇష్టపడేవాడిని.

The only dream, or rather wish, I had was to go to the US to study.

నాకు ఉండిన ఒకే కల, రాదర్ కోరిక ఏమిటంటే చదువుకోటానికి అమెరికాకు వెళ్ళటం.

Even the idea of living away in a different country away from family and all on my own gave me a heady feeling, as though it was an adventure I wanted to try.

వేరే దేశంలో కుటుంబానికి దూరంగా ఉండటం అనే భావం నాకు ఎంతో ఉత్సాహాన్ని ఇచ్చేది. అది ఒక గొప్ప సాహసకృత్యం లాగా కనిపించి నేను ప్రయత్నించాలని కోరుకునే వాడిని.

So when I suggested that I wanted to go to the US, dad gave me the go ahead.

కనుక, నేను అమెరికాకు చదువుకోటానికి వెళ్తాననగానే మానాన్నగారు ముందుకు వెళ్ళమని సిగ్నల్ ఇచ్చారు.

I studied at Monterey Institute of International Studies in California.

మాంటెరే ఇన్స్టిట్యూట్ ఆఫ్ ఇంటర్నేషనల్ స్టడీస్, క్యాలిఫోర్నియాలో నేను చదివాను.

After I finished my MBA, I was keen on coming back to India and turning into a producer or do something behind the screens but I guess destiny had something else in store for me. A few years after I returned to India, I was launched as an actor and the rest is history.

నా ఎంబిఎ పూర్తి చేసుకున్నాక, నేను వెనక్కిరావాలని, నిర్మాతగా మారాలని, లేక తెర వెనుక ఏదైనా చేయాలని అసక్తితో ఉండే వాడిని. కాని నాకు విధి వేరే విధంగా స్టోర్ చేసింది. కొద్ది సంవత్సరాల తరువాత నేను భారత్ కి తిరిగి వచ్చాను. ఒక నటుడిగా లాంచ్ చేయబడ్డాను. మిగిలినది చరిత్ర.

(As told to Manju Latha Kalanidhi) మంజులతా కళానిథికి చెప్పిన విధంగా.

వైబీరావు గాడిద వ్యాఖ్యలు

డాన్ బాస్కో, చెన్నై, డూన్ స్కూల్ డెహ్రాడూన్, హైదరాబాద్ పబ్లిక్ స్కూలు, హైదరాబాదు వంటి ఇలైట్ స్కూల్ లో చదివిన వాళ్ళకి, ధనవంతుల పిల్లలు కనుక టీచర్ల స్కూటర్ల టైర్లు పంక్చర్ చేయటం వంటి టాంట్రంస్ చేసే ఛాన్స్ ఉంటుంది. మునిసిపల్ స్కూళ్ళలో చదివే పేదపిల్లలకి ఉండదు.

అయితే మునిసిపల్ స్కూళ్ళలో చదివే పిల్లలకు కూడ మంచి జ్ఞాపకాలే పోగవుతాయి. నేనూ, మాతమ్ముడూ కూడ 1960-62 ప్రాంతంలో బాపట్లలో మునిసిపల్ పాఠశాలల్లో చదివాము. నా కన్నా మాతమ్ముడికి ఎక్కువ ఆనందకరమైన అనుభవాలు వచ్చాయి. నాకు కూడ కొన్ని సంతోషకరమైన అనుభవాలు వచ్చాయి. వీటిని గురించి స్వంత డబ్బా అని పాఠకులు అనుకుంటే అనుకోవచ్చు కాక. కాని బాపట్ల చరిత్ర, మునిసిపల్ స్కూళ్ళచరిత్ర వ్రాసేటపుడు, సీరియస్ చరిత్ర రచయితలకి, చిన్న చిన్న ఫ్యాక్ట్స్ కూడ ఉపకరించవచ్చు. అలా కాకపోయినా మునిసిపల్ స్కూళ్ళ విద్యను ఇలైట్ స్కూళ్ళ విద్యను (ఆనాటి 1961 + ఈనాటి 2011) పోల్చి చూసుకోటానికి పనికి వస్తుంది. కొన్ని ఉదాహరణలు
౧. బాపట్ల మునిసిపల్ హైస్కూల్ లో ఆరవ తరగతిలో చేరటానికి నేను 1960 ఎండా కాలంలో ఎంట్రెన్స్ పరీక్ష వ్రాశాను. అప్పటిలో మునిసిపల్ స్కూళ్ళలో చేరటానికి విపరీతమైన డిమాండు ఉండేది. అందుకని ఎంట్రెన్స్. ఆ ఎంట్రెన్స్ లో నా రోల్ నంబర్ 139. ఎంట్రెన్స్ ఫలితాలను చెప్పటానికి స్కూల్ పాత ఆఫీస్ బిల్డింగులో మైకు పెట్టి నంబర్లు చదివారు. ఈఎంట్రెన్స్ వ్రాయటానికి నేటి ఈమ్ సెట్ కు ఉన్నట్లుగా గైడ్లు ఉండేవి. ఒక గైడ్ పేరు మూర్తి గైడ్. ఇంకొక గైడ్ పేరు విజయసాధని. ఆగైడ్ లో ముఖ్యాంశాలో జి.కె. ఒకటి. ఒకగైడ్లో ఆంధ్రప్రదేశ్ గవర్నర్ పేరు భీమసేన్ సచార్ అని ఉండగా రెండవ దానిలో శ్రీనగేష్ అని ఉన్నది. అప్పటి కొత్తాంధ్ర ప్రదేశ్ కి భీమ్ సేన్ సచార్ ప్రధమ గవర్నర్. శ్రీనగేష్ రెండవ గవర్నర్. గైడ్ల ప్రింటింగ్ సమయంలో గవర్నర్ మారినట్లున్నాడు. ఒకగైడ్ వాడు సకాలంలో update చేశాడు. రెండోవాడు పాతపేరే ఉంచాడు.

క్రీడలకి ప్రాముఖ్యత

౨. బాపట్ల మునిసిపల్ హైస్కూల్ ఆవరణలో చక్కటి బేస్ బాల్ గ్రౌండు ఉండేది. ఖాదర్ వలీ అనే సీనియర్ విద్యార్ధి క్రీడలలో మేటిగా ఉండి స్కూల్ విద్యార్ధులకు నేతగా ఉండేవాడు. గ్రెగ్ మెడల్ అని జిల్లాస్థాయి క్రీడా మెడల్ సాధించి తెచ్చినట్లు నాకు గుర్తు. మాచేత కూడ మంచి మంచి ఆటలు ఆడించి చిన్నచిన్న ప్రైజులు (దువ్వెనలు వంటివి) ఇచ్చినట్లు గుర్తు.

హెడ్ మాస్టర్ పై ప్రేమ, ఉద్యమాలు

౩. ఆహైస్కూల్ హెడ్ మాస్టర్ పాపం చాల మంచి పేరు కలిగి ఉండే వాడు. ఆయనను ఎందుకో తొలగించి కొత్తవాడిని వేరెవడినో అనర్హుడిని పెట్టారు. విద్యార్ధులు ఊరేగింపులు సమ్మెలు జరిపి మరల పాత హెడ్ మాస్టర్ ను తెచ్చుకున్నారు. ఆఊరేగింపుల్లో పాల్గొనే భాగ్యం నాకు కూడ కలిగింది. ఇక్కడ సారం ఏమిటంటే టీచర్లకి విద్యార్ధులకి మధ్య ప్రేమానుబంధాలు స్కూటర్ల టైర్లకు పంచర్లు వేసేదాకా వెళ్ళకూడదు, అని నా విజ్ఞప్తి.

ఏనుగు లవడా కాయలు, నీలం సంజీవ రెడ్డి

౪. ఆస్కూల్ ఆటస్థలం ప్రక్కనే ఒకపెంకుటిల్లు ఎత్తైన అరుగులపై ఉండేది. ముందువైపున పెద్దపెద్ద చెట్లు పెద్దపెద్ద కాయలతో ఉండేది. ఆకాయలని ఏనుగులవడా కాయలు అనేవాళ్ళు. ఆచెట్లపై ఉన్నవేదికపై 1962 ఫిబ్రవరి 19 నాడు పోలింగ్ జరిగిన సార్వత్రిక ఎన్నికల కొరకు అప్పటి కొత్తాంధ్ర ప్రదేశ్ ముఖ్యమంత్రి శ్రీనీలం సంజీవరెడ్డి బహిరంగసభలో ప్రసంగించారు. ముఖ్యమంత్రి వస్తున్నాడంటే ఇప్పటిలాగే ఆరోజలలో కూడ భారీ ఏర్పాట్లు ఉండేవి.

చేనేత పని

౫. ఆస్కూల్ లో నేత పని నేర్పటానికి ఎంతో ప్రాముఖ్యత ఉండేది. అంకితభావం కలిగిన ఒక క్రాఫ్ట్ టీచరు ఉండేవాడు. నేను అక్కడ చదివిన మూడేళ్ళలో నాకు నేతనేయటం రాకపోయినా తకిలీతో దూదినుండి దారం తీయటం, అంగుళం గ్రాఫ్ కాగితం మీద వన్-అప్-వన్ వన్-డౌన్, టూ అప్ టూ డౌన్ వంటివి డిజైన్ ప్లాట్ చేయటం నేర్పారు. అది చేనేతలో పడుగు, పేకకు సంకేతం కావచ్చు.

హిందీ నేర్చుకోటం

౬. చక్కటి బోధనా సామర్ధ్యం కలిగిన హిందీ టీచర్ ఒకరు ఉండేవాడు. వచ్చిన రోజు పాఠాలు బాగా చెప్పేవాడు కానీ, పాపం ఆయనకు ఏమి సమస్యలు ఉండేవో కానీ స్కూలుకి అప్పుడప్పుడు మాత్రమే వస్తుండే వాడు. కానీ ఆయన బోధనా ప్రభావం వల్లనే కాబోలు, నాకు హిందీ మీద అభిరుచి ఏర్పడింది. ఆపట్టణంలో ఒక హిందీ ప్రేమీ మండలి ఉండేది. వాళ్ళు హిందీ పరిచయ్ (ప్రాథమికకి ముందు) అని ఒక పరీక్ష కూడ ఏదో వ్రాయించారు.

ఇండ్ల దగ్గర ప్రైవేట్లు

ఇళ్ళ దగ్గర ప్రైవేట్ల వ్యామోహం ఆరోజుల్లో కూడ ఉండేది. ఒక టీచర్ గారింట్లో కరెంటు ఉండేది కాదు. అందులో రాత్రిపూట చదువుకోటానికి పిల్లలు పుస్తకాలతో పాటు లాంతర్లు కూడ తీసుకొని గురువుగారంటికి వెళ్ళి అక్కడ రాత్రిపూట చదువుకొని కొందరు రాత్రిపూట అక్కడే పండుకునే వాళ్ళు. అయితే ర్యాంకుల పధ్ధతి లేదు.

మీ వ్యాఖ్యలకి స్వాగతం. ఘాటుగా విమర్శించినా, తిట్టినా ఫరవాలేదు. కానీ బూతులు వ్రాయకండి. మహిళలు చదవలేరు.

త్వరలో కొన్ని అనుభవాలను ఇక్కడేవ్రాస్తాను.

097 What was the true text of speech given by Swami Vivekananda at Chicago World Parliament of Religions? చికాగో ప్రపంచ మత మహాసభల్లో శ్రీవివేకానంద చేసిన అసలు ప్రసంగపాఠం ఏది?

---

చర్చనీయాంశాలు: స్వామి వివేకానంద, తెలుగు సినిమాలు


స్వామీ వివేకానందగారిపై ఈనెల్లో (డిసెంబర్ 2013) ఒక సినిమా విడుదల అయ్యింది. ఈసంవత్సరం శ్రీవివేకానంద గారి 150వ జయంతి సంవత్సరం. ప్రభుత్వం సుమారు రూ. 1500కోట్ల దాకా ఖర్చు చేస్తున్నది. వివేకానందగారిపై ప్రజలకు ఉన్న వ్యామోహాన్ని నరేంద్రమోడీ గారొక్కరే వోట్లుగా మార్చుకుంటే ఎలా?

హిందూమత దురభిమానులకు ఒక (మూఢ? చెప్పలేం) నమ్మకం ఏమిటంటే, శ్రీవివేకానంద హిందూమతాన్ని ప్రపంచవ్యాప్తం చేసి, జాతి మొత్తాన్ని వెయిట్ లిఫ్టింగ్ చేసిన మహావీరుడని. విచిత్రం ఏమిటంటే ఆయన స్థాపించిన సంస్థవారే సుప్రీంకోర్టులో, తాము హిందూమతానికి చెందమని, తమకు మైనారిటీ హక్కులు కావాలని సుప్రీంకోర్టులో వాదించారు. సుప్రీంకోర్టు ఆవాదనను ఒప్పుకోలేదనుకోండి. వివేకానందగారు కూడ తాను హిందువులకు మాత్రమే చెందనని, సర్వ ప్రపంచానికీ చెందిన వాడనని ప్రకటించుకున్నారు.

సమయానుగుణంగా బయటకు కనిపించని క్రైస్తవమతాభిమానియైన సోనియా గాంధీగారి పార్టీ వారికి కూడ, వివేకానందాగారి 150వ జయంతిని వోట్లుగా మార్చుకోక పోతే జరిగే నష్టం అర్ధం అయినట్లుగా కనిపిస్తుంది. అందుకే వందల కోట్లు ఖర్చు చేయటం.

తెలుగు సినిమావారు కూడ ఈవ్యాపారావకాశాన్ని వదులుకో దలచుకోలేదు. వివేకానందాగారి కాషాయవేషాలతో జనం మీదికి ఒక సినిమాను వదిలారు. ప్రాధమికంగా, ఇది పిల్లలకోసం ఉద్దేశించిందట. పెద్దలు పిల్లలను హాళ్ళకు తీసుకెళ్ళి ఈసినిమాను చూపించాలిట. బాగానే ఉంది.
మరి హాళ్ళు నిండవని భయమో ఏమో, లక్ష రూపాయల బహుమతితో వివేకానందాగారి చికాగో ప్రసంగం పై ఒకపోటీని పెట్టారు.

ఈసినిమాలో, వివేకానందాగారి చికాగో ప్రపంచమహాసభ ప్రసంగాన్ని పెట్టారట. ఇప్పుడు ప్రేక్షకులు ఏమి చేయాలంటే, ఆసినిమాని మరలమరల చూచి , ఆప్రసంగాన్ని బట్టీ పెట్టి,అచ్చం వివేకానందాగారిలాగే ఆప్రసంగాన్ని తిరిగి చేయాలిట.

సినిమా వారి వ్యాపారాలు వారికి ఉంటాయి. వారిని మనం తప్పు పట్టలేం. పిల్లలు, యువకులు, మెదడు ఉతకబడుతున్నారనేదే విచారం.

శ్రీవివేకానంద గారి చికాగో ఉపన్యాసం విషయంలో, నేను లోతుగా పరిశోథించి గ్రహించిన అంశాలు వ్రాయటం తప్పు కాదనుకుంటాను.

మొదటిది, విశ్వమత మహాసభవారి అధికారిక వెబ్ సైట్లో ఉన్న డాక్యుమెంట్లలో వివేకానంద గారి ప్రసంగం లేదు. కారణం ఏదైనప్పటికి, వారి ఆర్చైవ్స్ లో స్వామీజీ ప్రసంగాన్ని పెట్టలేదు. ప్రసంగ పాఠాన్ని ఈ మెయిల్ చేయమని ఆవిశ్వమత మహాసభవారిని ఈమెయిల్ ద్వారా కోరి, జ్ఞాపకంచేసినా కూడ వారి నుండి జవాబు లేదు. ప్రసంగం పాఠాన్నే దాచని వారు, గ్రామఫోన్ రికార్డులను భద్రపరిచి అడిగిన వారికి ఇచ్చేంత శ్రధ్ధచూపుతారా? మన వెర్రిగానీ.

ఆసభలోప్రసంగించిన వారు డజన్లకొద్ది ఉన్నారు.


ఆకాలంలో టేప్ రికార్డర్లు లేవు. ఫోనోగ్రాఫ్ లు (గ్రామఫోన్ రికార్డులు) అమెరికాలో కొత్తగా వచ్చాయి. కొత్తల్లో సహజంగా ధరలు ఎక్కువగా ఉంటాయి. కనుక విశ్వమత మహాసభల్లో ప్రతి ఒక్కరి ప్రసంగాన్ని గ్రామఫోన్ రికార్డుగా మలచటం ఆచరణలో కుదరని పని. ఇప్పుడు మనం మొబైల్ ని క్లిక్ చేయగానే వాయిస్ రికార్డర్ పనిచేసినట్లుగా ఆకాలంలో గ్రామఫోన్ రికార్డింగ్ అంత తేలిక కాదు. బహుశ ఆ మహాసభ అధ్యక్షుడి ప్రసంగాన్ని, ముఖ్య అతిథుల ప్రసంగాలను, మహాసభ నిర్వాహకులు గ్రామఫోన్ రికార్డింగ్ చేసి ఉంటారు. అంతే తప్ప భారతీయులపై ప్రత్యేక ప్రేమతో వివేకానందగారి ప్రసంగాన్ని గ్రామఫోన్ రికార్డ్ చేయటం అసాధ్యం.

వివేకానందగారి చికాగోప్రసంగం ఆడియో ఫేకా?

కాకపోవచ్చు. ఎందుకంటే, స్వామీ వివేకానందా గారి సంపూర్ణ రచనలను పరిశీలించినట్లయితే, స్వామీజీ 1893 లో మహాసభ అయిపోయాక, నాలుగేళ్ళు అమెరికాలో తిరిగి డాలర్లు సంపాదించటానికి ప్రయత్నించారు.

ఆకాలంలోనే అమెరికాలో ఉపన్యాసాలను ప్రమోట్ చేసే వ్యాపారాలు చేసే కంపెనీలు ఉండేవి. (ఆనాటికి ఇంకా సినిమాలు రాలేదు). స్వామీజీ అలాంటి కంపెనీ ఒకదానిని సంప్రదించి తన ప్రసంగాలను ఏర్పాటుచేయటం, హాళ్ళను అద్దెకి తీసుకోటం, టిక్కెట్లను అమ్మటం, ప్రకటనలను పత్రికల్లోకి వదిలిప్రచారం చేయటం, లాభాలను పంచుకునే ప్రాతిపదికపై వ్యాపార ఒప్పందం చేసుకున్నారు.

ఆసమయంలోనే తన చికాగో ప్రసంగాన్ని ఎందుకు గ్రామఫోన్ రికార్డింగ్ చేయించకూడదు , అనే ఐడియా స్వామీజీకి రావటం, గ్రామఫోన్ రికార్డులు తయారు చేయించటం జరిగింది. వాటి నకళ్ళను స్వామీజీ, భారత్ లోని తన సహ శిష్యులకు, ఆర్ధిక సహాయం చేసిన మహారాజాలకు, ఇతర హిందూమతాభిమానులకు పంపించి ఉండవచ్చు. స్వామీజీ భారత్ కు వెనక్కు వచ్చినప్పుడు, ఇక్కడికి తెచ్చుకొని, తరువాత కాపీలు మార్కెటింగ్ చేసుకొని ఉండవచ్చు. కొన్ని కాపీలను భద్రపరచి ఉండవచ్చు.

విశ్వమత మహాసభలో స్వామీజీ తన ప్రసంగాన్ని వ్రాసుకుని చదవలేదు. అప్పటికప్పుడు చెప్పిందే. అప్పటికప్పుడు చేసే ప్రసంగాలు ఎంతటి మహనీయులు చేసినవైనా, ఒకరకంగా అసంపూర్ణంగానే ఉంటాయి. అయితే కృత్రిమత్వం ఉండదు.

గ్రామఫోన్ రికార్డింగ్ లు చేసేటప్పుడు రిహార్సల్స్ ఉంటాయి. ప్రసంగాన్ని వ్యాకరణదోషాలు, ఉచ్చారణదోషాలు లోకుండా, నెర్వస్ నెస్ ప్రతిబింబించకుండా, తాపీగా , నీట్ గా తయారు చేసుకోవచ్చు. సభలో చెప్పని ఉదాత్తమైన విషయాలను చొప్పించవచ్చు. సభలో చెప్పిన ఒకమాదిరి విషయాలను, చెత్తవిషయాలను, తొలగించవచ్చు. కృత్రిమత్వం చొరబడుతుంది. కాబట్టి గ్రామఫోన్ రికార్డులను మనం విశ్వమత మహాసభలో చేసిన అసలు సిసలు ప్రసంగం గా భావించటం, అసంబధ్దం అవుతుంది. అయితే గొంతు మటుకు స్వామీజీది గా మనం అంగీకరించ వచ్చు.

స్వామీజీ ప్రపంచమహాసభలో అమెరికా సోదర సోదరీ మణులారా అనగానే , హాలంతా చప్పట్లు మార్మోగాయి అనేది స్వామీజీ చేసిన సుందరమైన కల్పన. స్వామీజీ , మద్రాసులోని తన శిష్యుడు అలసింగకు 2-11-1893 నాడు వ్రాసిన లేఖ చూడండి. స్వామీజీ స్వంత డబ్బా అర్ధం అవుతుంది.

కొంత ప్రసంగం విన్నాక ఏదైనా ఎంతోగొప్పవిషయాన్నో లేక ఛలోక్తినో ఉపన్యాసకుడు విసిరితే చప్పట్లు మారుమోగి పోతాయి తప్ప సిస్టర్స్ అండ్ బ్రదర్స్ ఆఫ్ అమెరికా అనగానే చప్పట్లతో హాలు దద్దరిల్లదు.

...And I, who never spoke in public in my life, to address this august assemblage!! It was opened in great form with music and ceremony and speeches; then the delegates were introduced one by one, and they stepped up and spoke. Of course my heart was fluttering, and my tongue nearly dried up; I was so nervous and could not venture to speak in the morning. Mazoomdar made a nice speech, Chakravarti a nicer one, and they were much applauded. They were all prepared and came with ready-made speeches. I was a fool and had none, but bowed down to Devi Sarasvati and stepped up, and Dr. Barrows introduced me. I made a short speech. I addressed the assembly as "Sisters and Brothers of America", a deafening applause of two minutes followed, and then I proceeded; and when it was finished, I sat down, almost exhausted with emotion. The next day all the papers announced that my speech was the hit of the day, and I became known to the whole of America. Truly has it been said by the great commentator Shridhara— "मूकं करोति वाचालं —Who maketh the dumb a fluent speaker." His name be praised! From that day I became a celebrity, and the day I read my paper on Hinduism, the hall was packed as it had never been before. I quote to you from one of the papers: "Ladies, ladies, ladies packing every place — filling every corner, they patiently waited and waited while the papers that separated them from Vivekananda were read", etc. You would be astonished if I sent over to you the newspaper cuttings, but you already know that I am a hater of celebrity. Suffice it to say, that whenever I went on the platform, a deafening applause would be raised for me. Nearly all the papers paid high tributes to me, and even the most bigoted had to admit that "This man with his handsome face and magnetic presence and wonderful oratory is the most prominent figure in the Parliament", etc., etc. Sufficient for you to know that never before did an Oriental make such an impression on American society. ...

సెలబ్రిటీని తాను ద్వేషిస్తానని వివేకానంద అలసింగకు వ్రాశాడు గానీ వివేకానంద గారికి ప్రచార మోహం కొంత జాస్తిఅనటానికి ఆయన సంపూర్ణ రచనల్లోనే సాక్ష్యాలు ఉన్నాయి. వాటిని ఇంకోసారి , బ్రతికుంటే, పాఠకులు అతిగా తిట్టకుండా ఉంటే, ప్రస్తావిస్తాను.