625 Part 1- To know and DO what is good, and avoid what is bad, there is NO need to get so much compressed and stressed. कौन्सा काम अछ्छा है और कौनसा काम बूरा है जानने के लिये और करने के लिये इतना कंप्रॆस और स्ट्रॆस्ड होने को जरूरत नहीं है। మంచి పని ఏదో, చెడ్డ పని ఏదో తెలుసుకోటానికి, మంచి దానిని ఎంచుకోటానికి అంత హైరానా పడ వలసిన అవసరం లేదు.

On 3.12.2015, evening 6 to 8 p.m., I spent about two hrs. viewing SVBC TV Channel. I was expecting to view the usual scheduled program 'nAda nIrAjanam' [Approx. English: Glorious light-worship to nAda (the infinite God of Sound. A personification of Musical notes and Music)]. Singing nAda, Listening to nAda is also a type of Worship in Indian Culture. Some people believe that by listening to the sweet and systematic notes of Indian Music (both CarnATic and HindUsthAni Musics), some physical and mental ailments of humans (probably animals like cows, buffaloes also) can be cured. While this belief is there for a long time, more studies are needed to confirm or deny its veracity and tenability. And such studies will have to be unbiased, above all should have non-commercial goals in this Capitalist World.
Link to Part 2 of this topic. Click to go to Part 2 (post No. 626).

As it appears that, TTD SVBC Channel wanted to give priority to LIVE TELECAST the discourse of Shri Chaganti Koteswara Rao, delivered in Visakhapatnam, on "AchArams" (English: Traditions and Customary practices), nAda nIrAjanam was postponed to 8.30 p.m. on that day, and Shri Chaganti Koteswara Rao's discourse was live broadcast.

The discourse lasted about two hours. The pravachana chakravarti (Emperor of Discoursers), pravachanakara ratnAkara (Ocean of Discourses), sanAtana dharma ratnAkara [Ocean of Ancient dharma (I do not have the skills to translate this word in its phrasal context)], etc. holder, worked hard to drive into the skulls of the audiences the importance of adhering to "AchAram" (Traditions and Practices), supporting his explanations with great oratorial adeptness, recitation of Sanskrit and Telugu Verses, narration of some short stories. The Channel cameramen have done their duty showing some responsive faces, smiling, clapping etc. etc. Some audience might have determined within themselves to implement some of the instructions. It's alright, ours is a country of 1.3 billion people, and Telugu people themselves are about a 100 millions, Visakhapatnam City has about 1.4 million people. Hence there will be no dearth of fans for any public person.

According to internet, there are hundreds of thousands of fans for Shri Chaganti Koteswara Rao. We have also read in media, that Govt. of Andhra Pradesh (or probably TS) recommended a Padma BhUshan Award to Shri Koteswara Rao, for the 2016 Republic Day. So far so good. His fans on the net have expressed a view that his rivals envy him, because they do not have the same talent as Shri Koteswara Rao, and they are jealous of him because they do not have the same popularity as him. Anyway I am not his rival. I already have a title given by my readers "a donkey". It is enough for me. There is no need for me to be jealous of him. Hence I am writing below what I wanted to write about that particular discourse, without inhibitions, and at the cost of incurring the wrath of his adorers.

ybrao-a-donkey's humble comments. वैबीराव एक गधे के विनम्र राय . వైబీరావ్ గాడిద వినమ్ర వాణి. You have every right to differ with me. I respect your right. आपको मेरे मत से भिन्न राय रखने के संपूर्ण हक है। मै उस अधिकार को परिपूर्ण रूप से गौरव देता हुँ. మీకు, మీ భిన్నమైన అభిప్రాయాన్ని కలిగిఉండే సంపూర్ణ హక్కు ఉంది. దానిని ఎంతో నేను గౌరవిస్తాను. However, pl. examine this donkey's views also. परन्तु एस गधे के दृष्टिकोण को भी अनुशीलन कीजिये. కానీ ఈ గాడిద దృష్టికోణాన్ని కూడ ఓర చూపుతో కంటజూడుమీ, క్రీగంట జూడమీ.

Listening to his nearly two hour discourse, spiced with number of verses, poems, anecdotes, arguments, references to Respectable Ramana Maharshi, Chandrasekharendra Saraswati Swamigal, etc. etc. I could ADMIRE him-- only for his command on Sanskrit and English Verses, and oratorial and presentational skills. Here also, a limitation: Practice makes man perfect.

I could not digest what he wanted to drive and ply into the minds of audiences, with his "screw-drivers" of powerful arguments. The gist of his speech seems to centre around three things: 1. Our AchArams (traditions and customs) are prescribed by God himself. 2. Scriptures are the embodiments of God's dictats. 3. We should not question God's dictats conveyed through our scripture-writers. If we question, that will become "durAchAram", (bad custom), and "anAchAram" (not a custom, or anti-custom). Questioning will not become sadAchAram (virtuous or righteous custom).

This problem of viewing the contents of scriptures as God's dictats, that they are sacro-sanct, that they cannot be questioned, exists even in alien (foreign non-Indian) religions. Entire Medieval History of Europe is replete with incidents of burning Questioners on Stakes, stoning them with death, excommunicating them, blocking supply of water, milk, essentials to them etc. Such questions were called "Heresy" and the questioners were called "Heretics". Fatwas are issued against the questioners, threatening them / ordering fanatics to kill them. These things were more pronounced in Semitic Religions, somewhat less in Indian Cultures.

Now what occurs to my mind, through his lectures, what does Shri Koteswara Rao garu want to people to follow? Accept whatever is mentioned in the Scriptures as inviolable and unquestionable truths.? Shri Koteswara Rao garu, in his speech, has also defined ItihAsas. He has quoted extensively from RamAyAna to support that Rama was a maryAdA purushOttama (English: A personification of Etiquette and Ethics).

The problem with our discourse-makers is, they do not study our scriptures in depth. They concentrate on what the Temples want the discoursers to tell, and Audience want to listen. Suppose, the discourser says that Shri Rama does not appear to be a maryAda purushOttama because he broke his pledge to his mother that he would LIVE like a muni surviving on FRUITS AND ROOTS, promised to Sage Bharadwaja that he was on his father's orders to live in forests on fruits and roots, and declared to the Tribal King Guha that he would eat only fruits and roots during his stay in forests, and the very next day he breaks his pledge by killing FOUR DEER to satiate the hunger of three people, the discourser will not be allowed into the temple, and he will be blacklisted. For proof of Rama's promise to his mother, one can see verses in Valmiki Ramayana, see verse No. 2-20-31 :

Rama's promise to mother Kausalya.
PART 2, CHAPTER 20, VERSE 31, SANSKRIT:
Sa shht`achaaashht`au cha varshhaan`i
vatsyaami vijanee vanee
aasevamaano vanyaani
phala mUlai shcha cartayan.

For Rama's Veg. food declaration to Guha, pl. see

Guha brought to Rama as food:
2-50-39
Bhakshyam bhoojyam ca peyam ca
leehyam ca idam upasthitam
shayanaani ca mukhyaani
brvaajinaam khaadanam ca tee.


RAMA'S REPLYb>
Valmiki Ramayana Sanskrit
2-50-44, Sanskrit verse
Ayodhya Kanda (Volume of happenings in Ayodhya)
Chapter 50
Kus`a ciira ajina dharam
phala muula as`anam ca maam
viddhi pran`ihitam dharmee
taapasam vana gocaram.

For those who are interested to read my analyses at my blog ramayanayb.blogspot.com, pl. Click to go to my post No. 003 at ramayanayb.blogspot.com.

Rama's promise to Sage Bharadwaja, after crossing River Ganga, before crossing River Yamuna is quoted below.

2-54-16 Sanskrit Verse
Ayodhya Kanda
Chapter 54

Pitraa niyuktaa Bhagavan!
praves`yaamaha tapoo vanam
dharmam eeva aacaris`yaamaha
tatra muula phala as`anaaha .

For those who are interested to see my analyses, they can see my blog post No. 094 at ramayanayb.blogspot.com. Click to go to 094 at my Ramayana

For three people eating four deer, see the VAlmiki RAmAyan verse:

2-52-102 Sanskrit Verse
Tau tatra hatvaa caturaha mahaa mruigaan
Varaaham Rishyam Prushatam Mahaa rurum
aadaaya meedhyam tvaritam bubhukshitau
vaasaaya kaale yayatur vanaha patim.

For those who are interested my analysis on this topic, readers can see my blogpost: Click to go to Post No. 073 at Ramayanayb.blogspot.com.

To explain what is right and wrong in uttering truth, Shri Koteswara Rao told a story, which is a word-jugglery. "My eyes saw it, but they cannot speak. My mouth can speak, but it has not seen". These things were said by a hermit to a hunter.

Suppose a robber enters our house with a gun or with a knife, and asks us to tell where the family-gold is kept. Suppose we tell him: "... When my wife kept them somewhere, I saw, but my eyes which saw it cannot speak. My mouth can tell, but the mouth did not see, it does not know...." . What will the robbers do? Will they leave us?

I do not want to find fault with the idea of telling small lies, to protect or serve a big cause. But, the question is, will the trick of word-jugglery "my eyes know, but they cannot speak. my mouth can speak, but it has not seen" , can be given any value, except as a joke to keep the audience smile and remain interested?

Our pravachana chakravarti referred to the conversation of Rama and minister-cum-charioteer Sumantra about not reverting the chariot as requested by DaSaratha, and Rama's advice to Sumantra to tell Dasaratha, that Dasaratha's order to reverse the chariot was not heard amidst the noises and din of chariot wheels. శ్రీరాముడు తమను అడవికి తీసుకువెళ్ళే రథాన్ని నడుపుతున్న మంత్రి కమ్ సారథి అయిన సుమంత్రుడికి మధ్య జరిగిన సంభాషణను ఉదహరించారు. దశరథుడు రథాన్ని వెనక్కి తిప్పమని అరుస్తూ రథం వెంట పరుగెత్తుతుంటే, రాముడు సుమంత్రుడిని ఆజ్ఞాపించటం, అయోధ్యకు వచ్చాక దశరథుడు అడిగితే ఏమి చెప్పాలని సుమంత్రుడు రాముడిని అడిగితే, రథచక్రాల సవ్వడిలో మీరు ఆపమని చెప్పిన విషయం నాకు వినపడలేదని అబధ్ధం చెప్పమని సుమంత్రుడికి సలహా ఇవ్వటాన్ని ప్రస్తావించి ఒక గొప్ప లక్ష్యాన్ని సాధించటానికి చిన్న అబధ్ధం ఆడినా తప్పులేదని బోధించారు. బాగానే ఉంది.

Then, to accomplish what great goal, did Rama break his promises made to Kausalya, Guha, and Bharadwaja, that he would lead a Saint's life, eating only fruits and roots, the very next day of entering the forest after crossing Yamuna River? మరి ఏ గొప్ప లక్ష్యాన్ని సాధించటానికి, మర్యాదా పురుషోత్తమ శ్రీరామచంద్రమూర్తి గారు, నేను పండ్లు, దుంపలను తిని మునిలాగా వనవాసాన్ని చేస్తానని, తల్లి కౌసల్యకు ఇచ్చిన మాటను, గుహుడికి చెప్పిన మాటను, భారద్వాజ మహర్షికి ఇచ్చిన మాటను , యమునా నదిని దాటి అడవిలోకి ప్రవేశించిన మరునాడే ఎందుకు భంగం చేశాడో, మన సనాతన ధర్మ రత్నాకరుడు గారు ప్రస్తావించి వివరిస్తే బాగుండేది.

Has it not come to the notice of our Discourses-Emperor that Shri Rama broke his promises made to his mother Kausalya, Tribal King Guha, and Sage Bharadwaja, the very next day, after crossing the Yamuna River and entering the forest? Why did the verses quoted by me above escape the notice of our Pravachana Chakravarti? Didn't he study Valmiki Ramayana in depth? He recites all the verses of Valmiki Ramayana with great memory. Then why did he conceal verse No. 2-52-102, which clearly proves that Shri Rama by hunting four deer, has broken his promises made to his mother, Guha and Bharadwaja ! శ్రీరాముడు తన తల్లికి, గుహుడికి, భరద్వాజుడికి ఇచ్చిన మాటను కేవలం రెండురోజుల్లోనే మరచి పోయి నాలుగు జింకలను వేటాడటం, మన ప్రవచన చక్రవర్తిగారికి వాల్మీకి రామాయణాన్ని సరిగా చదవక పోవటం వల్ల తెలియ లేదనుకోవాలా, లేక కావాలనే ఆ విషయాన్ని దాచిపెట్టారనుకోవాలా.

It is not that vegetables /fruits / roots were not available in the forest during summer. Shri Rama and Lakshmana should have eaten fruits and roots at least for one month, before breaking their pledge. Why they could not wait at least one week eating fruits, before venturing to kill deer? వేసవిలో పండ్లకు, దుంపలకు కరువు వచ్చింది, అవి దొరకలేదు కాబట్టి, జింకలను కొట్టుకున్నాము అనటానికి, వారు కనీసం నెలరోజులైనా పండ్లు దుంపలను తిని బ్రతకటానికి ప్రయత్నించలేదు. వారు జింకలను చంపపోయే ముందు, కనీసం ఒక వారం రోజులైనా పండ్లను దుంపలను వండకుండా గానీ, వండి గానీ తింటానికి ఎందుకు ప్రయత్నించ లేదు.

Why did they hunt four deer, when one deer is sufficient to satisfy the hunger of three people. మనం కనీస లోక జ్ఞానంతో ఆలోచించినా, ముగ్గురు మనుష్యుల (సీతారామ లక్ష్మణులు) ఆకలి తీర్చటానికి ఒక జింక సరిపోతుంది కదా. నాలుగు జింకలెందుకు.

All the thirteen years in the forest (fourteenth year Sita was in Lanka and not with Shri Rama, hence not counted), how many deer would Rama and Lakshmana have hunted? 4 x 365 x 13 = 18980 deer !!! సీతారామ లక్ష్మణులు అడవిలో ఉన్న పదమూడు సంవత్సరాలలో (పదునాలుగవ సంవత్సరం సీత లంకలో ఉంది. రామ లక్ష్మణులు సీతా వియోగ దుఃఖంలో ఉండటం వల్ల జింకలను వేటాడలేదు అనుకుందాము), ఎన్ని జింకలను వేటాడి ఉండాలి. 4 x 365 x 13 సం. = 18980 జింకలు. !!!

Sita Rama Lakshmanas hunted deer only on the first day of entering the forest. Remaining 13 years 11 months 29 days, they have not hunted. They ate only fruits and roots. This argument will not be valid, because we cannot ignore verses 2-96-1 and 2-96-2, reading as under:

Vol. 2, Book of rAma's life at ayOdhya i.e ayOdhyA kAnDa, Chapter 96, Verse 1.
2-96-1
tAm tathA darshayitvA
tu maithilIM girinimnagAm
niShasAda giriprasthe siitAM
mAMsEna chandayan .

2-96-2
idam medhyam idaM svaadu
niSTaptam idam agninaa
evam Aste sa dharmAtmaa
siitayA saha rAghavaha.

ఈ 2-96-2 శ్లోకం మన ధర్మాత్ముడు శ్రీరామచంద్రుడు, సీతకు ఈ మాంసం ముక్క రుచిగా ఉంది,ఈ మాంసం ముక్క ఎర్రగా కాలింది, అని చక్కగా నోటికి అందించి శ్లోకం. అంటే, తల్లికి, గుహుడికి, భారద్వాజ ఋషికి చేసిన వాగ్దానాలను బ్రేక్ చేయటం కేవలం మొదటి రోజు మాత్రమే యథాలాపంగా జరిగినవి కాదు. తన వాగ్దానాలను శ్రీరాముడు అసలు మర్చిపోయాడని కానీ, పట్టించుకోలేదని కానీ భావించాలి. లేదా చునావ్ జుమ్లా అని ఈ మధ్య బిజేపీ అధ్యక్షుల వారు శ్రీ అమీత్ షా గారు అన్నట్లుగా కేవలం ఎన్నికల వాగ్దానాలు, ఆచరణ కొరకు ఉద్దేశించినవి కావు అని భావించాల్సి వస్తుంది.

Analyses of the above verses can be found at my blog post Click to see post No. 133 at my blog ramayanayb.blogspot.com..

Book 3 - Book of Forests
Chapter 60 - Sarga 60
Verses 6 and 7 - SlOkAs 6 and 7
rudantam iva vrukshaih ca glaana pushpa mruga dvijam
shriyaa vihiinam vidhvastam sa.ntyakta vana daivataih.
viprakiirn`a ajina kusham vipraviddha bruisii kat`am
drusht`vaa s`uunya ut`aja sthaanam vilalaapa punah punah.

శ్రీరాముడు బంగారు జింక వేషంలో ఉన్న మారీచుడిని చంపాక, వాడు రాక్షసుడు అని తేలాక, ఇంకో జింకను వేటాడి, దానిని భుజాన వేసుకుని తన కుటీరానికి వెళ్ళాడు. ఒక భుజం మీద జింక, రెండో భుజం మీద అమ్ముల పొది, కోదండం, వీటిని బ్యాలెన్సు చేసుకుంటూ శ్రీరాముడు తన కుటీరానికి చేరుకోటానికి బాగానే ఆలస్యం అయి ఉండాలి. ఈలోపల రావణుడు రావటం సీతను అపహరించటం జరిగి పోయి ఉంటుంది. శ్రీరాముడు ఈ రెండో జింక వ్యామోహంలోపడి దానిని వేటాడటం, దానిని మోసుకెళ్ళటం చేయకుండా ఉంటే, కుటీరానికి త్వరగా చేరుకుని తన సీతను రావణుడినుండి రక్షించుకోగలిగి ఉండే వాడేమో.

Analyses of the above verses can be found at my blog post Click to see post No. 110 at my blog ramayanayb.blogspot.com..

Aranya Kanda 3-47-22
samaashvasa muhuurtam tu
shakyam vastum iha tvayaa ||

3-47-23
aagamiSyati me bhartaa
vanyam aadaaya puSkalam |
ruruun godhaan varaahaan ca
hatvaa aadaaya amiSaan bahu ||

ఈ 3-47-22 and 3-47-23 శ్లోకాలలో సీత తనను ఎత్తుకెళ్ళటానికి వచ్చిన రావణుడితో చెప్తున్నది. మా ఆయన త్వరలోనే బోలెడు జింకలను, ముంగిసలను, అడవి పందులను కొట్టుకుని వాటి మాంసాన్ని తీసుకు వస్తాడు. మీరు విందును ఆరగించ వచ్చు అంటున్నది. దీనిని బట్టి రామ లక్ష్మణులు జింకలను, ముంగిసలను, పందులను వేటాడటం, వారు రోజూ చేసే పనే అని భావించాల్సి వస్తుంది. ఇక్కడ ఎవరైనా వాదించేది ఏమిటంటే రామ లక్ష్మణులు క్షత్రియులు, రాజులు, వారు జంతువులను వేటాడటంలో తప్పేమున్నది. దీనికి జవాబు ఏమిటంటే, శ్రీరాముడు తన తల్లి కౌసల్యకు, గుహుడికి, భరద్వాజుడికి చేసిన వాగ్దానాల గతి ఏమిటి అనే.

ఇక్కడ, రావణుడు బ్రాహ్మణ వేషంలో సీతారాముల కుటీరానికి వెళ్ళినట్లుగా కనిపిస్తున్నది. బ్రాహ్మణులకి జింకలు, ముంగిసలు, అడవి పందుల మాంసంతో విందులు చేయటం ఏమిటా అనే విషయాన్ని ఇంకో సారి చర్చించుకుందాము.

మన ప్రవచన చక్రవర్తి గారిని మనము చేసుకోవలసిన మనవి ఏమిటంటే, అందరూ అరగగొట్టిన బాటలో కాకుండా శ్రీమద్ వాల్మీకి రామాయణాన్ని క్షుణ్ణంగా చదవమని, అపుడు శ్రీరామచంద్రుడి గుణ గణాలను చిరునవ్వులు రువ్వుతూ తలలు పంకించే ప్రేక్షకులకు పైశ్లోకాలతో సహా వివరించమని.

One common thing we observe in Residual Andhra Pradesh and Telangana State (probably in entire India). Our behaviors have gone beyond repair, owing to erroneous interpretations by our discoursers.

House owners do not allow their tenants to keep a dead body EVEN FOR ONE MINUTE in the rented portions, if somebody in the family of the rented person dies. In Apartments (I am sure even at Visakhapatnam also), co-tenants press the Head of the deceased person's family to REMOVE THE BODY IMMEDIATELY. In both the cases, tenants are forced to bring the deadbody of their near-and-dear , direct from hospital and keep it under a shamiana (tent) outside the gate. Some householders do not even permit their tenants to enter their rented portions for some fortnights or for some months. This extermination depends on how GEOGRAPHICALLY THE OWNER IS NEAR TO THE TENANT, to come to know of the death in the tenant's family, and that the cremation / burial is pending.

I can give 100% guarantee that the house-owners who have heard the AchArams speech of Shri Chaganti Koteswara Rao, when they go back, and come to know that their tenant has lost a relative, and he kept the deadbody of his near-and-dear, in a warranda / portico, the OWNER will immediately ask the tenant to move the body to outside the gate. The tenant will have to RUN FOR A TENT and an FREEZER /ICE BOX. There will be no grace period of a few minutes even. Our house-owner great listeners of our Shri Chaganti Koteswara Rao, those who nodded their heads in approval, those who smiled and clapped, will be very adament in forcing the tenants to move the dead body outside the gate, as if the dead person is a dead cat / dog / rat. It is the greatness of our Scriptures, dharma sUkshmams (subtle ethical secrets) interpreted by our purOhits (priests) and preachers. If the owner is in a doubt, he will phone to his customary priest , who will tell him that a dead body should not be allowed into houses, even into hired portions, and apartments.

What will the tenants, who were listeners of Shri Chaganti Koteswara Rao, will do, when they go home, to their co-tenants?

To know and DO what is good, and avoid what is bad, there is NO need to get so much compressed and stressed. कौन्सा काम अछ्छा है और कौनसा काम बूरा है जानने के लिये और करने के लिये మంచి పని ఏదో తెలుసుకోటానికి అంత హైరానా పడ వలసిన అవసరం లేదు. To show some empathy to a grieving person, so much lecturing with so much fanfare is not necessary. A simple MahabhArata verse will do:

ఒరులేయవి యొనరించిన
నరవర ,యప్రియము తన మనంబునకగు తా
నొరులకవి సేయ కునికి
పరాయణము ధర్మ పథముల కెల్లన్.

OrulEyavi yonarincina
naravara , apriyamu tana manambunaku tA
norulakavi sEya kuniki
parAyaNamu dharma pathamula kellan.

ऒरुतेयवि यॊनरिंचिन
नरवर, अप्रियमु तन मनंबुन कगु, ता
नॊरुल कवि सेय कुनिकि
परायणमु धर्म पथमुल कॆल्लन.

Among all the paths of truth and justice (dharma), that path is the best which makes us not to do such things to others, which when done by others, hurt us.

ఇతరులు ఏ పని చేస్తే మన మనసుకు బాధ కలుగుతుందో, మనము ఆ పనిని ఇతరులకు చేయక పోటమే, అన్ని ధర్మాలలో కెల్లా గొప్ప ధర్మము.

Tail Piece धूम केतु తోక చుక్క.
Now, can she Koteswara Rao take a 10 minute class to his audience (which includes owners & co-tenants, not to harass family members of deceased persons to move the dead body immediately as if it is some rat / cat / dog which died? This should be irrespective of what his scriptures say? ఇపుడు మన ప్రవచన చక్రవర్తి , సనాతన ధర్మ రత్నాకర, కాబోయే పద్మ భూషణ్ శ్రీ చాగంటి కోటేశ్వర రావు గారు తన ప్రియ అభిమానులకు తమ కిరాయిదారులను, సహ కిరాయి దారులను వారి బంధువులు చనిపోయినపుడు, ఏ ఎలుకో పిల్లో కుక్కో చచ్చిపోయినట్లు, శవాన్ని వరండాలో కూడ పెట్టద్దని, మైలలు ఉన్నాయి కాబట్టి వారి కిరాయి పోర్షన్లలోకి ప్రవేశించ వద్దని, ఇళ్ళు ఖాళీ చేయమని వత్తిడి చేయ వద్దని, గేటు బయట షామియానాకు పార్ధివ దేహాన్ని తరలించంటంలే నెత్తిమీద కూర్చోవద్దని (మన ఇరుకు అద్దె ఇళ్ళలో ఎలాగో స్థలం చాలదు కాబట్టి టెంట్లను తెచ్చుకుని రోడ్లమీద వేయటం, ఐస్ బాక్సులలో మన ప్రియమైన వారి దేహాలను పండుకోబెట్టటం తప్పని సరి, దానిని ఎలాగూ ఆలస్యం చేయము), కానీ ఏదో కొంపలు ముంచుకు పోయినట్లు గొంతుమీద కూర్చో వద్దని, శ్రోతలకు ఒక్క పదినిమిషాలు బోధించ గలరా. లేక పురాణాలలో చెప్పినట్లుగా ఇళ్లను పాడుబెట్టాల్సి వస్తుంది కాబట్టి, పార్ధివ దేహాన్ని రోడ్డు మీద పారేయాల్సిందే లేదా డైరక్టుగా హాస్పిటల్ నుండి స్మశానానికి తీసుకు వెళ్ళాల్సిందే అంటారా.

This blog post will have another nine posts. I shall try to write them, whenever possible. इस ब्लाग पोस्ट को औएर नौ भाग है। जब साध्य हो जाय, लिखता हूँ। ఈ బ్లాగ్ పోస్టుకి ఇంకా తొమ్మిది భాగాలు ఉంటాయి. సమయం చిక్కినపుడు వ్రాస్తాను.
Link to Part 2 of this topic. Click to go to Part 2 (post No. 626).